مهندسان NUS، پیشگامان استفاده از تکنیک سازگارتر و ارزان‌تر برای تولید سوخت‌های زیستی
| مهندسان NUS، پیشگامان استفاده از تکنیک سازگارتر و ارزان‌تر برای تولید سوخت‌های زیستی
✅ تیمی از مهندسان دانشگاه ملی سنگاپور (NUS) اخیرا یک باکتری جدید را از محیط‌های طبیعی جداسازی کردند که Thermoanaerobacterum thermosaccharolyticum TG57 نام دارد و از زباله‌ی تولیدشده پس از برداشت قارچ، نمونه‌برداری شده است که توانایی تبدیل مستقیم سلولز، یک ماده‌ی پایه‌ای در گیاهان، به بیوبوتانول را داراست.
?یک تیم تحقیقاتی که توسط استادیار He Jianzhong از دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست در دانشگاه NUS راهنمایی می‌شد، در ابتدا سویه TG57 جدید را در سال ۲۰۱۵ کشف کرد. آن‌ها این سویه را کشت دادند تا ویژگی‌های آن را تعیین کنند. پروفسور He توضیح می‌دهد: «تولید سوخت‌های زیستی با استفاده از مواد اولیه غیرخوراکی می‌تواند به صورت پایدار پیشرفت کرده و هزینه‌ها را به مقدار قابل توجهی کاهش دهد. در این مطالعه، ما یک روش جدید برای تبدیل مستقیم سلولز به بیوبوتانول با استفاده از سویه جدید TG57 را نشان دادیم. این یک موفقیت بزرگ در مهندسی متابولیسم بوده و یک نقطه‌عطف در تولید پایدار و ارزان سوخت‌های زیستی و شیمیایی تجدیدپذیر است.»
?سوخت‌های زیستی سنتی از محصولات غذایی تولید می‌شوند. رویکرد آن‌ها بسیار پرهزینه بوده و در استفاده از زمین، آب ، انرژی و سایر منابع محیطی با تولید غذا رقابت می‌کند. انتظار می‌رود که تقاضا برای سوخت زیستی حاصل از مواد سلولزی فراوری‌نشده، مانند بیومس گیاهان، افزایش یابد. این سوخت‌ها، بر خلاف سوخت‌های فسیلی، باعث بالارفتن انتشار گازهای گلخانه‌ای نمی‌شوند. این مواد سلولزی به مقدار فراوان وجود دارند، سازگار با محیط زیست هستند و از نظر اقتصادی پایدارند.
?درمیان انواع مختلف سوخت‌های زیستی، بیوبوتانول نوید بزرگی به عنوان جایگزین بنزین است چرا که ظرفیت انرژی آن بالا و دارای ویژگی‌های برتری است. بیوبوتانول می‌تواند مستقیما جایگزین بنزین در اتومبیل گردد بدون اینکه نیازمند تغیری باشد. اگرچه، تولید تجاری بیوبوتانول به دلیل نبود میکروارگانیسم‌های مولد که قادر به تبدیل بیومس سلولزی به سوخت‌های زیستی باشد، مختل شده بود؛ تکنیک اخیر از نظر هزینه به‌صرفه بوده و همچنین پیشگیری‌های شیمیایی پیچیده‌ای نیاز ندارد. تکنیک جدید ارائه‌شده توسط تیم NUS، به طور بالقوه می‌تواند یک تکنولوژی عوض‌کننده معادلات برای تولید سوخت‌های زیستی ارزان و پایدار باشد.
?کمپوسیت مصرف‌شده قارچ که معمولا متشکل از کاه گندم و خاک اره است، کمپوسیت اضافی و زایدی است که در مزارع قارچ تولید می‌شود. میکروارگانیسم‌ها در درون مواد زاید رها می‌شوند تا به طور طبیعی بیشتر از دو سال رشد و نمو کنند تا سویه‌های خاص TG57 حاصل شود. پروسه تخمیر بسیار ساده است و هیچ پیش‌زمینه‌ی پیچیده یا دستکاری ژنتیکی نیاز ندارد. زمانی که سلولز به محیط اضافه می‌شود، باکتری به سادگی آن را هضم کرده و بیوبوتانول را به عنوان محصول اصلی تولید می‌کند. با گذشت زمان، تیم پژوهشی به بهینه‌سازی نمونه‌برداری سویه‌های TG57 خواهد پرداخت و با مهندسی‌های بیشتر سعی در افزایش نسبت بیوبوتانول با استفاده از ابزارهای ژنتیک مولکولی خواهد کرد.
? ترجمه : محمدتقی گنج‌خانلو
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
☑ عضویت در زیست فن میکروبی، صنعتی، محیط زیست
☑ عضویت در کانال زیست فن
