نجات ساگواروها با استفاده از توپوگرافی

با مطالعه‌ بیش از ۵۸۰۰ نمونه گیاه ساگوارو از ناحیه Tumamoc Hill در طی ۵ دهه، محققان متوجه شدند که دقت به متغیر‌های کوچک خاصی در توپوگرافی این تپه می‌تواند جمعیت ساگواروها را از خطرات ناشی از تغییرات آب و هوای منطقه مصون نگاه دارد.

سرپرست نویسندگان پروژه -Susana Rodríguez Buriticá و گروهش- اعداد مربوط به ۴۸ سال تحقیق در مرکز The Desert روی منطقه Tumamoc Hill را آنالیز کردند؛ این مرکز یک مؤسسه تحقیقاتی مربوط به زیست‌بوم ۸۶۰ آکری (هر آکر معادل با ۰.۴۰۵ هکتار می‌باشد) بوده که در حال حاضر متعلق به دانشگاه Arizone College of Science و منطقه‌ Pima Country می‌باشد.

یکی از نویسندگان پروژه و متخصص تحقیقات زمین‌شناسی امریکا می‌گوید: “این یک اقدام جاه‌طلبانه اما بسیار ارزشمند بود، چرا که این گیاهان می‌توانند تا بیش از ۱۰۰ سال زندگی کنند. با کمک مجموعه داده‌هایی که در طولانی مدت به دست آورده‌ایم؛ اکنون می‌توانیم تشخیص دهیم که جمعیت ساگواروهای موجود با گذر زمان چه تغییری می‌کنند و واکنش آن‌ها نسبت به تغییرات آب و هوایی در آینده چگونه خواهد بود.”

مطالعات قبلی تغییرات در جمعیت ساگواروها را به تغییرات آب و هوا نسبت داده است. این مطالعه جدید که در مجله Ecosphere در ماه آگوست منتشر شد، رشد بیشتر ساگوارو را در طول دوره‌های مرطوب تأیید می‌کند و خاطرنشان می‌کند که در دوره‌های سرمای شدید رشد آن‌ها کاهش یافته و بعضی از آن‌ها از بین می‌روند. سرپرست نویسندگان -Susana Rodríguez Buriticá- می‌گوید: “بی‌توجهی به متغیرهای زمانی و مکانی و تعاملات آن‌ها می‌تواند پیش‌بینی‌های نادرستی را در نمودار، هنگام تلاش برای مدل‌سازی جمعیت گونه‌ها در گذشته و آینده رقم بزند.”

به‌طور دقیق‌تر، این گروه تحقیقاتی متوجه شد که جمعیت این گیاهان در دوره‌های مرطوب و خنک رشد بیشتری دارد، اما متغیرهای توپوگرافی با نوسانات آب و هوایی تعامل کرده و الگوهای جمعیتی غیر منتظره‌ای را تولید می‌کنند، مانند توانایی پرورش ساگواروهای جدید در شرایط جوی بسیار سخت. برای مثال طبق گفته‌های سرپرست نویسندگان پروژه، در زمستان که خطر نابودی بر اثر سرما این گیاهان را تهدید می‌کند، ساگواروها به دامنه‌های جنوبی و شرقی متمایل می‌شوند. اما در Tumamoc Hill اینگونه نیست؛ دامنه‌های جنوبی و شرقی در این ناحیه بسیار شیب‌دار و صخره‌ای بوده و نگهداری آب برای بسیاری از گیاهان سخت می‌باشد. در نتیجه دامنه‌های روبه شمال که شیب کمتری دارند با اینکه نور خورشید کمتری دریافت می‌کنند اما خاک عمیق‌تر و غنی‌تری دارند و آب مورد نیاز ساگواروها را تأمین می‌کنند. پس ساگواروها حتی در سال‌هایی که این بیابان خشک‌تر و گرم‌تر از حالت معمول خود می‌باشد نیز قادر به رشد در این مکان هستند.

استاد اکولوژی و زیست‌شناسی تکمیلی در امارات متحده عربی و مدیر تحقیقات -Larry Venable- می‌گوید: “این گروه به‌دلیل تنوع دامنه‌ها و ارتفاعات و همچنین سابقه مطالعه طولانی‌مدت در این منطقه، برای محل انجام تحقیقات خود Tumamoc Hill را انتخاب کرد. در واقع مرکز تحقیق The Desert Laboratory بزرگترین پایگاه داده مربوط به پویایی جمعیت ساگواروها را در اختیار دارد. این مکان اهمیت بسیاری دارد چرا که مؤسسه Carnegie در سال ۱۹۰۳ آن را پایه‌گذاری کرد و از اوایل قرن بیستم تا به امروز میزبان اکولوژیست‌های پیشرو بوده است. اطلاعات مربوط به جمعیت از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۹۳ موجود می‌باشد تا اینکه Susana Rodríguez Buriticá و گروهش آن را تا سال ۲۰۱۲ ادامه دادند. اهمیت این موضوع اهمیت بسیاری دارد، چرا که تغییرات بسیاری از سال ۱۹۹۳ تا کنون روی داده است.”