✅ براساس یک تحقیق جدید منتشرشده در مجله mSphere متعلق به انجمن آمریکایی میکروبیولوژی، آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند بر توانایی شنا کردن و حرکت دسته‌جمعی باکتری‌های مقاوم به داروها تأثیر بگذارند. در این مطالعه با استفاده از باکتری مقاوم سالمونلا، چگونگی کنترل مکانیسم‌های بیماری‌زای این باکتری به‌وسیله آنتی‌بیوتیک‌ها موردبررسی قرار گرفته است.
?دکتر بردلی بیرسون، میکروبیولوژیست لابراتوار ملی کشاورزی و محیط‌زیست که بخشی از سرویس تحقیقات کشاورزی وزارت کشاورزی ایالات‌متحده است (USDA-ARS)، این‌گونه توضیح می‌دهد: «درک تأثیر آنتی‌بیوتیک‌ها بر باکتری‌های مقاوم به داروها برای انتخاب درست و استفاده محتاطانه از آنتی‌بیوتیک‌ها، همزمان با به حداقل رساندن عوارض جانبی آن‌ها، امری حیاتی است.»
در مطالعه جدید، محققین تأثیر چهار آنتی‌بیوتیک مختلف شامل کلرامفنیکل ، کانامایسین، استرپتومایسین و تتراسایکلین بر حرکت‌های باکتریایی شش گونه مختلف سالمونلای مقاوم به دارو را مورد ارزیابی قرار داده‌اند. از این میان، هر شش جدایه به آمپی‌سیلین، کلرامفنیکل ، استرپتومایسین و تتراسایکلین مقاومت نشان دادند و سه جدایه نیز به کانامایسین مقاوم بودند.
باکتری‌های جنبنده برای حرکت به اطراف از یک یا چند روش به‌طور همزمان استفاده می‌کنند که شامل حرکت‌های شنا، حرکت دسته‌جمعی، اسلایدینگ، سرخوردن، حرکت سریع و حرکت تکانه‌ای می‌شوند.
?محققین باکتری‌ها را در معرض غلظت‌های ضد تکثیر جنسی آنتی‌بیوتیک‌ها قرار دادند و حرکت آن‌ها را در همین حین ارزیابی کردند. نتایج نشان داد که غلظت‌های ضد تکثیر جنسی مورد استفاده در این بررسی ممکن است جدایه‌های سالمونلای حساس به آنتی‌بیوتیک را مهار کند اما بر روی رشد گونه‌های مقاوم به داروی آن تأثیری ندارد.
?محققین کشف کردند که کلرامفنیکل و تتراسیکلین روش‌های حرکتی شنا و حرکت دسته‌جمعی باکتری‌های فوق را مختل می‌کنند اگرچه این تأثیر بر روی شنا مشخص‌تر از حرکت دسته‌جمعی بود. کانامایسین و استرپتومایسین، شنا را محدود کردند اما تأثیر کمتری در کاهش حرکت دسته‌جمعی داشتند. در یک جدایه نیز، کانامایسین حرکت دسته‌جمعی را به‌طور چشمگیری افزایش داد.
?دکتر بیرسون می‌گوید: «ما دریافتیم که اغلب آنتی‌بیوتیک‌ها حرکت‌های باکتریایی در سالمونلا‌های مقاوم به دارو را کاهش می‌دهند، اما کانامایسین حرکت‌های باکتریایی را در یکی از جدایه‌ها افزایش داد. از آنجائی که این اتفاق غافلگیرکننده بود، ما عمیق‌تر به آن پرداختیم و دریافتیم که ژن مقاوم به کانامایسین، ژنی مهم است، به این معنی که اگر ما ژن مقاوم به کانامایسین متفاوتی را در سلول باکتری قرار دهیم، مثل نمونه اصلی آن باعث تقویت حرکت باکتریایی نمی‌شود. همچنین ما دریافتیم که تعدادی ژن فرعی در باکتری‌ها وجود دارد که برای دیدن آن فنوتیپ به آن‌ها نیاز داریم، اما در حال حاضر هیچ اطلاعی از این ژن‌ها در دست نداریم.»
?ترجمه: مریم باورساد
☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن
