یکی از معضلات پیش روی جامعه جهانی در قرن جدید، افزایش دمای جهانی است و ما ناگزیر به تثبیت درجه حرارت متوسط جهانی هستیم. برای رسیدن به این هدف که در کنفرانس COP21 در سال ۲۰۱۵ در پاریس بر آن تأکید شد، ما باید تا اواسط قرن انتشار دی‌اکسیدکربن را به مقادیری نزدیک به صفر کاهش دهیم و در نیمه دوم این قرن آن را از اتمسفر حذف کنیم.
برخی تحلیل‌گران سیاسی و دانشمندان بر این باورند که اهداف آب و هوایی توافق COP21 -از جمله کاهش ۱.۵ درجه‌ای دمای متوسط جهانی– غیرقابل دستیابی است، اما ، محققان بر استفاده از ریزجلبک‌ها به عنوان یک راه حل کلیدی تأکید دارند. آنها معتقدند سوخت‌های زیستی ساخته شده از ریزجلبک‌های دریایی می‌توانند جامعه صنعتی را از سوخت‌های فسیلی مبتنی بر کربن بی‌نیاز کنند.
دانشمندان برای تولید این سوخت زیستی ریزجلبک‌های تازه رشده کرده را جمع آورری کرده، آب را حذف می‌کنند و سپس محتوای چربی آنها را برای سوخت استخراج می‌نمایند. توده زیستی باقی مانده بدون چربی هم یک محصول جانبی غنی از پروتئین و بسیار مغذی است و می‌تواند به غذای حیوانات اهلی مانند مرغ و گاو یا آبزیانی مانند ماهی و میگو اضافه شود.
ریز جلبک‌ها نسبت به گیاهان خشکی مانند ذرت و سویا سریع‌تر رشد کرده و یک مقدار مشابه انرژی زیستی یا غذا را در کمتر از یک دهم مساحت یک ناحیه خشکی تولید می‌کنند. تولید انرژی زیستی و غذا از ریزجلبک‌های دریایی می‌تواند اثرات مثبتی بر روی آب و هوا و امنیت غذایی داشته باشد که در نتیجه مانع بسیاری از پیامدهای مرتبط با گزینه‌های مبتنی بر گیاهان خشکی می‌شود.
با جایگزین کردن تولید ریزجلبک‌های دریایی با شیوه‌های کشاورزی رایج مبتنی بر زمین، انتشار دی‌اکسیدکربن کمتر خواهد بود که می‌تواند اهداف پایداری آب و هوایی را برآورده سازد.
ترجمه: محمد رضازازده
