✅محققان دانشگاه میشیگان تورنتو (UTM) نشان دادند که حضور یک پروتئین خاص در مغز ممکن است توانایی مغز و یادگیری را سرکوب کرده و به یک پیش‌ساز بالقوه برای از دست دادن حافظه در مراحل بعدی زندگی مبدل شود.
?این محققان توجه خود را بر روی پروتئین H2A.Z معطوف کردند که پروفسور Zovkic دستیار روانشناس در UTM اولین بار آن را به تشکیل حافظه ارتباط داد. با وجود تمرکز تحقیق بر روی موش، این پروتئین در مغز انسان هم حضور دارد و ممکن است با برخی پیامدهای مشابه مرتبط باشد. به گفته Zovkic، شناسایی H2A.Z به عنوان پروتئینی که با حافظه درگیر است و با بالارفتن سن افزایش می‌یابد می‌تواند اقدام بزرگی برای خلق نظریه‌های دارویی یا ژنتیکی برای کاهش شناخت و افسردگی مرتبط با سن باشد.
?محققان با استفاده از موش‌های جوان و میانسال نقش H2A.Z را در شکل‌گیری حافظه تعیین کردند. برای القای حافظه هر دو گروه از موش‌ها در یک جعبه جدید قرار داده شدند. آن‌ها مشتاقانه محیط اطراف را کاوش کردند. سپس در معرض یک محرک منفی قرار داده شدند، با قرارگیری دوباره در این جعبه موش‌ها در جای خود بی‌حرکت ماندند. به عبارتی آن‌ها یاد گرفتند که جعبه را به تجربه منفی خود مرتبط سازند. برای درک این‌که چگونه تجربه، حافظه بلند مدت را شکل می‌دهد محققان مغز موش‌ها را نیم ساعت پس از مواجهه مورد بررسی قرار دادند و تغییرات را در اتصال پروتئین H2A.Z به DNA اندازه گیری کردند. آن‌ها دریافتند که اتصال این پروتئین بر روی تقریباً ۳۰۰۰ ژن که اجازه‌ی فعالیت برخی ژن‌های مرتبط با حافظه را می‌دادند کاهش یافته بود.
?این آزمایش از یک تجربه یادگیری بسیار ساده برای نشان دادن نقش H2A.Z در سرکوب حافظه استفاده کرد و به نظر می‌رسد که حذف این پروتئین اجازه شکل‌گیری حافظه‌های بلند مدت را می‌دهد.
?به علاوه محققان دریافتند که سطوح H2A.Z در هیپوکمپ زمانی‌که موش به سنین متوسط می‌رسد بالا می رود. به نظر می‌رسد سطوح بالای این پروتئین که تنها یکی از چندین پروتئینی است که در نورون‌ها تولید می‌شود، حافظه را مهار کند. این افزایش غلظت ممکن است پیش بینی کننده از دست دادن حافظه در آینده باشد. نویسندگان این فرضیه را آزمایش کردند که موش‌های بسیار پیری که معمولا کاهش حافظه مرتبط با سن را نشان می‌دهند آیا سطوح بالاتری از این پروتئین را دارند؟!
?مترجم: مژگان برات زاده
☑عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
