پپتیدهای ضد باکتری ، مانع حداکثر کارایی تثبیت نیتروژن

✅پژوهشگران دانشگاه کنتاکی امریکا به تازگی پپتیدی را در انواعی از یونجه شناسایی کرده اند که اثر ضد باکتری دارد. باکتری های نامقاوم به این پپتید، بلافاصله پس از تماس با گیاه، از بین می روند.

از آن جا که گیاه یونجه از خانواده لگوم هاست، توانایی تثبیت نیتروژن با کمک باکتری های همزیست در گره های ریشه خود را دارد. اما پژوهشگران مشاهده کرده بودند که میزان تثبیت نیتروژن در شرایط محیطی مختلف و در ارقام مختلف یونجه یکسان نیست. همچنین پژوهشگران به رده های میکروبی برخورده بودند که در یک رقم گره های تثبیت کننده ( فنوتیپ Fix+) و در رقم دیگری گره های با عدم توانایی تثبیت نیتروژن (فنوتیپ Fix-) تشکیل می دادند.

اخیراً پژوهشگران دو ژن را در گونه Medicago truncatula که از اقوام وحشی نزدیک به یونجه و گیاه مدل برای بررسی تثبیت نیتروژن است یافته اند که به نظر می رسد یکی از عوامل این ناسازگاری باشند. این دو ژن هر یک پپتیدی را رمزنگاری می کنند که اثر آنتی باکتریال دارد. به این ترتیب مانع فعالیت حداقل دسته ای از باکتری های همزیست می شوند.

به نظر می رسد این دو ژن نقش دفاعی از گیاه دربرابر باکتری های مهاجم را داشته اند، اما حذف تدریجی آن ها در بعضی ارقام نشان دهنده این است که گیاه برای مقاومت به باکتری های زیانبار به این ژن ها وابسته نیست. حضور این ژن ها باعث می شود که لگوم ها نتوانند به بیشینه توانمندی خود برای تثبیت نیتروژن دست یابند.

این پپتیدها از خانواده پروتئین های سیستئین دار مختص به گره ها (NCR) هستند و تنظیم بیان آن ها می تواند به افزایش کارایی تثبیت نیتروژن در لگوم ها کمک کند.

#تثبیت_نیتروژن

ترجمه : محسن رحیمی نژاد

☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن کشاورزی
☑️عضویت در کانال زیست فن

پپتیدهای ضد باکتری ، مانع حداکثر کارایی تثبیت نیتروژن – اخبار زیست فناوری