محققان UC Davis تایید کرده‌اند که پیوند سلول‌های بنیادی هماتوپویتیت اتولوگ باعث افزایش طول عمر افراد مبتلا به مولتیپل‌میلوما (نوعی سرطان خون) می‌شود، اما متاسفانه بسیاری از افراد واجد شرایط هرگز تحت درمان قرار نمی‌گیرند. این تیم با استفاده از داده‌های دو پایگاه داده گسترده واقع در کالیفرنیا، نشان دادند که متوسط بقای کل بیمارانی که این پیوند را انجام می‌دهند حدود ۷۳ ماه است، در حالی که این نرخ در گروه شاهد حدود ۵۰ ماه است. نتایج این مطالعه در مجله موسسه ملی سرطان منتشر شده است.
آرون روزنبرگ، استاد دانشکده هماتولوژی و انکولوژی در این خصوص گفت: «ما با کمک اطلاعات بدست آمده از California Cancer Registry و پایگاه داده بیمارستان دولتی کالیفرنیا، توانستیم نشان دهیم که با پیوند سلول‌های بنیادی، میزان بقای این بیماران به نحو قابل توجهی افزایش خواهد یافت در واقع این پیوندها خطر مرگ را تقریبا ۲۰ درصد کاهش می‌دهند.»
مولتیپل‌میلوما یک بیماری چالش برانگیز بوده که درمان آن بسیار دشوار است. متوسط سن تشخیص این بیماری، ۶۹ سال است و بسیاری از بیماران مشکلات دیگری نیز دارند که ممکن است با تحمل درمان‌های ترکیبی دچار مشکلات جانبی بسیاری شوند.
این مطالعه آماری جدید به بررسی این موضوع پرداخت که آیا پیوند سلول‌های بنیادی اتولوگ، که در آن سلول‌های بنیادی تشکیل دهنده خون برداشته شده و در نهایت مجددا به همان بیمار تزریق می‌شوند، روش درمان مفیدی است یا خیر.
در طول دو دهه گذشته، دسته جدیدی از داروها مانند مهارکننده‌های پروتئازوم، عوامل ایمن‌سازی و آنتی‌بادی‌های منوکلونال، اثربخشی زیادی را از خود بروز داده‌اند. برخی از انکولوژیست‌ها معتقدند که این رویکردهای جدید، همراه با پیشرفت در توسعه‌ی داروها، می‌توانند جایگزین مناسبی برای پیوند باشند چرا که پیش از این درمان به وسیلۀ دوزهای شیمی درمانی گسترده انجام می‌گرفت و ممکن بود عوارض زیادی را برای بیماران ایجاد کنند.
رزنبرگ در این خصوص گفت: «در جامعه انکولوژی همچنان بحث و تردیدهایی در رابطه با این موضوع وجود دارد که آیا پیوند سلول‌های بنیادی باید همیشه مورد استفاده قرار گیرد، یا از آن اجتناب شود و ما باید انتخاب را به بیماران واگذار کنیم.»
برای کمک به حل و فصل این موضوع، روزنبرگ با کمک تد وون، سرپرست بخش هماتولوژی و انکولوژی، اطلاعات ۱۳.۴۹۴ بیمار مبتلا به مولتیپل‌میلوما را، که کمتر از ۸۰ سال سن داشتند و بیماری آن‌ها در طی سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۲ تشخیص داده شده بود، از پایگاه داده California Patient Discharge و پایگاه داده بیمارستان کالیفرنیا دریافت کردند. از این تعداد ، ۸/۲۰ درصد از بیماران پیوند را دریافت نموده‌اند. با وجود این که این روش درمانی عموما در بیماران جوان‌تر رایج‌تر است؛ اما در این پژوهش، ۶/۳۷ درصد از بیماران زیر ۶۰ سال و ۷۹/۱۱ درصد از بیماران موجود در بازه سنی ۶۰ تا ۷۹ سال بودند. پیوندها موجب بهبود بقا در تمام گروه‌های سنی شد و اثربخشی آن‌ها در طول دوره مطالعه حتی با وجود استعمال داروهای جدید نیز کاهش نیافت.
رزنبرگ افزود: «گرچه عوامل درمانی جدیدتر باعث شده‌اند که پیوند به میزان کمتری مورد توجه قرار گیرد، اما کاهش چشمگیری در کارایی درمان‌های مختلف مشاهده شد که در این روش به چشم نمی‌خورد.» پیوند سلول‌های بنیادی حداقل تا سال ۲۰۰۰ ، یعنی تا زمانی که مورد استفاده قرار می‌گرفت عملکرد خوبی را از خود نشان داده بود.
هنگامی که نویسندگان دریافتند این پیوندها تنها در حد بسیار کمی مورد استفاده قرار گرفته‌اند بسیار متعجب شدند. آن‌ها امیدوارند که داده‌های این تحقیقات جدید موانع موجود بر سر راه این درمان را شناسایی نموده و انکولوژیست‌ها را به بازنگری رویکردهای درمانی، تشویق کند.
رزنبرگ از این پژوهش نتیجه گرفت: «بیماران هنوز باید برای پیوند سلول‌های بنیادی تحت نظر قرار بگیرند. البته این امر در همه نمونه‌ها صدق نمی‌کند و می‌بایست با توجه به مزایا و خطرات احتمالی صورت پذیرد.»
✳️ مترجم: محمد شجاعیه
