✅ پیشرفته‌ترین تصفیه‌خانه‌های جهان برای کشتن میکروارگانیسم‌هایی بیماری‌زا، از تحت‌فشار و دما قرار دادن فاضلاب استفاده می‌کنند؛ اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این فرآیند موجب خلاصی از ژن‌های مسئول مقاومت آنتی‌بیوتیکی نمی‌شود.
آژانس حفاظت از محیط‌زیست آمریکا تخمین می‌زند که بیش از ۷ میلیون تن از زیست‌جامدها (باقیمانده از تصفیه فاضلاب که لجن نیز نامیده می‌شود) به‌عنوان کود در زمین‌های کشاورزی استفاده می‌گردد و در حال حاضر به‌طور فزاینده‌ای کشاورزان متقاضی استفاده از این لجن‌ها هستند.
واحدهای هیدرولیز حرارتی در تصفیه‌خانه‌ها، فاضلاب را تا دمای ۱۸۰ درجه سلسیوس تحت‌فشار بالا حرارت می‌دهد تا باکتری‌های کلی فرمی را از بین ببرند. سپس باقیمانده فاضلاب تحت هضم بی‌هوازی قرار می‌گیرد تا باگذشت ۲۲ روز این میکروب‌ها از بین رفته و به مواد آلی تبدیل گردند.
محققان با بررسی هفت ژن مسئول مقاومت به آنتی بیوتیک، در مراحل تصفیه دریافتند با هیدرولیز حرارتی به میزان قابل‌توجهی باکتری‌های فعال، پاتوژن‌ها و ژن‌های مقاوم کاهش می‌یابد اما بعد از مرحله هضم بی‌هوازی سطح ژن‌ها افزایش می‌یابد. دو فرضیه برای این اتفاق وجود دارد: یک فرضیه این است که فرآیند تصفیه حرارتی ماده ژنتیکی را از بین نمی‌برد و تنها در این مرحله از بدنه خود خارج و در قسمت بعد دوباره وارد ساختارهای فعال می‌گردد. فرضیه دیگر وجود باکتری‌های فعال درون لجن افزوده‌شده به فاضلاب در مرحله بی‌هوازی است؛ بنابراین مواد ژنتیکی مجدداً به فاضلاب حرارت دیده وارد می‌گردد.
در آینده باید بررسی شود که آیا این ژن‌های مقاوم درون لجن‌ها در مزارع کشاورزی نیز پایدار باقی می‌مانند و اگر جواب این سؤال مثبت باشد نقص عمده سیستم کشاورزی هویدا می‌شود.
?ترجمه: زینب حاجی لری
☑️ لینک خبر
☑️ عضویت در زیست فن میکروبی صنعتی محیط زیست
☑️عضویت در کانال زیست فن
