✅ میتوکندری‌ها که باتری‌های سلول‌های ما هستند، DNA مخصوص خودشان را دارند که ما آن‌ها را تنها از مادرانمان به ارث می‌بریم. این به آن معنی است که بعضی ژن‌های میتوکندری که برای مردان مضرند، برای مثال قدرت باروری و شانس زنده ماندن آن‌ها را کاهش می‌دهند اما برای زنان بی‌خطر هستند، می‌توانند توسط زن‌ها به‌طور مستمر به نسل‌های بعد منتقل شوند. این پدیده به «نفرین مادران» شناخته می‌شود!
?محققان استرالیایی با انجام محاسباتی کشف کرده‌اند که قدرت انطباق ژن‌های غیرمیتوکندریایی مردان یا همان کد اصلی ژنتیکی موجود در هسته سلول‌های ما، از خنثی کردن ژن‌های میتوکندریایی ضدمردانه‌ای که از مادران به ارث می‌رسند، ناتوان است.
?توارث مادری ژنوم میتوکندریایی، استعداد آن را برای انجام جهش‌های ضدمردانه بالاتر می‌برد. «نفرین مادران» می‌تواند باعث کاهش قدرت بارورسازی و همچنین شانس زنده ماندن مردان شود، مگر آن‌که توسط پروسه‌هایی که از زوال مؤلفه‌های تندرستی مردان جلوگیری می‌کنند، متوقف شود.
?ایجاد تغییرات تکاملی در هسته ژنوم می‌تواند مضرات نفرین مادران را کاهش دهد، اما هنوز میزان کارایی این روش برای ما مشخص نیست.
تحلیل‌های صورت‌گرفته روی ژنتیک جمعیتی ما نشان می‌دهد که جبران این مضرات از طریق ایجاد تغییر در هسته، می‌تواند روشی مؤثر برای حل معضل نفرین مادران باشد. هرچند، عدم کارایی این روش بستگی کامل به‌اندازه جمعیت مورد مطالعه دارد.
?از این موضوع می‌شود این‌گونه نتیجه گرفت که گونه‌هایی که آمار جمعیتی آن‌ها در گذشته متفاوت بوده است به‌احتمال زیاد آسیب بیشتری از «نفرین مادران» خواهند دید.
?ترجمه: محمد شجاعیه
☑ لینک مقاله
☑ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑عضویت در کانال زیست فن
