“اندام روی تراشه” (organ on a chip) اصطلاحی است که به فناوری شبیه سازی برهمکنش های اندام ها یا بافت های زنده با یکدیگر و با محیط پیرامون روی یک تراشه میکروسیال اطلاق می شود. این فناوری در عالم پزشکی، برای بررسی تأثیر داروها بر اندام های مختلف به شکل یکجا بسیار نویدبخش است و هزینه های مطالعات بالینی را تا حد قابل توجهی کاهش می دهد.
کاربرد این فناوری اخیرا برای بررسی برهمکنش اندام های مختلف گیاهی با یکدیگر و با محیط نیز بررسی شده است. پیشتر پژوهشگران برای بررسی نقش محیط در القای ریشه زایی ، با یک رویکرد کاملاً تقلیل گرایانه ، از محیط های کشت مصنوعی برای کشت ریشه استفاده می کردند که فاقد شرایطی است که در طبیعت رخ می دهد. پژوهشگران سوییسی یک دستگاه میکروسیال برای این منظور ابداع کردهاند.
در این دستگاه ، ریشه ها در محیط شبیهسازی شده با محیط طبیعی رشد میکنند و تحت تنش دلخواه پژوهشگر قرار میگیرند تا پاسخشان به این تنشها بررسی شود. محیط مورد نیاز در سیالی که حول ریشه ها در جریان است قابل شبیه سازی است. حتی میتوان تأثیرات فضایی غلظت مواد مختلف را بر رشد ریشه با جریان دو مایع با ترکیبات مختلف از دو سمت ریشه سنجید. این دستگاه dfRootChip نام گرفته است.
ریشه زایی و تکوین ریشههای جانبی در پاسخ به محیط ، با روشهای پیامرسانی پیچیدهای کنترل میشود که هنوز بخش اعظم آن ناشناخته مانده است. این دستاورد با قابلیت شبیهسازی و رهگیری همزمانی که در اختیار می گذارد، به توسعه تحقیقات آینده در این زمینه کمک خواهد کرد.
آماده سازی: محسن رحیمی‌نژاد
