چندی پیش کارکنان KFU عنوان کردند که برای درمان آسیب‌های نخاعی از ژن‌درمانی و سلول‌درمانی استفاده شود. بدین‌منظور، ژن‌های درمانی با کمک سلول‌های تک‌هسته‌ای خون بند ناف به ناحیه آسیب دیده نخاع منتقل شدند.
سرپرست گروه، Mukhamedshina توضیح می‌دهد که این رویکرد بر مبنای اصلاح ژنتیکی سلول‌های خون بند ناف است و هدف آن افزایش پتانسیل بازسازی آن‌ها است. به‌ویژه، از ژن‌های VEGF و GDNF که دارای خواص قوی محافظت‌کننده عصبی و نوروتروفیک هستند، استفاده می‌شود. این ژن‌ها، یا به‌طور دقیق‌تر، پروتئین‌های کد شده توسط آن‌ها، قادر به محافظت از نورون‌ها هستند و اثر حمایتی بر آن‌ها دارند. بنابراین سلول‌های خون بند ناف به عنوان ناقل ژن‌های درمانی و نوعی پروتئین فعال از نظر زیستی در نواحی آسیب‌دیده عمل می‌کنند. آزمایشات نشان دادند که عملکردهای حرکتی و ساختار بافت‌های آسیب دیده نخاعی بهبود پیدا کردند.
این تیم به جستجو در مورد مکانیسم‌های بنیادی چنین ویژگی‌های محافظت کننده عصبی ادامه دادند. به اعتقاد نویسندگان، آسیب‌های ستون فقرات ناگزیر منجر به مرگ نورون‌ها و سلول‌های گلیال می‌شود. به‌ویژه، مرگ الیگودندروسیت‌ها سبب اختلال هدایت ایمپالس‌های عصبی در آکسون‌های سالم می‌شود. بافت فیبروزه در محلی که دچار تخریب میلین شده شروع به رشد می‌کند و به همین دلیل منجر به فلج و ضعف عضلانی می‌شود. با این‌حال، سلول‌های شوآن می‌توانند به محل آسیب مهاجرت کرده و در ساخت میلین شرکت کنند. بنابراین جایگزین عملکردهای الیگودندروسیت‌ها شوند.
این نتایج می‌تواند به عنوان پایه‌ای برای داروهای ژنی و سلولی در آسیب‌های نخاعی و هم‌چنین سایر بیماری‌های دمیلینه کننده مانند مالتیپل اسکلروزیس، قابل استفاده باشد.
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
