محققان دانشگاه بیرمنگام به‌تازگی توانستند دو نشان‌گر زیستی، جهت شناسایی نوعی بیماری قلبی به نام فیبریلاسیون دهلیزی را شناسایی کنند. فیبریلاسیون دهلیزی شایع ترین اختلال ریتمیک قلب است و حدود ۱.۶ میلیون نفر در انگلستان به این اختلال مبتلا هستند. فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است گاهاً به‌صورت تپش‌های قوی و ضربانات نامنظم قلب بروز کند، اما برخی اوقات، هیچ‌گونه علامتی ایجاد نمی‌کند و فرد از بروز این اختلال مطلع نمی‌شود.
به گفته دانشمندان، افرادی با سه فاکتور سن بالا، جنسیت مذکر و شاخص توده بدنی بالا به‌میزان بیشتری در معرض ابتلا به این اختلال هستند. در ادامه دکتر Chua بیان می‌کند: “در افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی، لخته‌های خونی به‌میزان بیشتری ایجاد می‌شود که این امر می‌تواند خطر بروز سکته مغزی را افزایش دهد. برای جلوگیری از تشکیل لخته‌های خون و در نتیجه آن سکته مغزی، این افراد می‌بایست داروهای ضدانعقاد مصرف کنند. اما فیبریلاسیون دهلیزی اغلب پس از آن‌که بیمار دچار سکته مغزی می‌شود، تشخیص داده می‌شوند. بنابراین مهم است که بیماران در معرض خطر هرچه سریع‌تر شناسایی شوند تا با مصرف زودهنگام داروهای ضدانعقاد بتوان از عوارض بالقوه کشنده این اختلال جلوگیری کرد.”
در این مطالعه، دانشمندان ۴۰ عدد نشان‌گر زیستی قلبی عروقی شایع را در ۶۳۸ بیمار که از سپتامبر ۲۰۱۴ تا اوت ۲۰۱۶ در بیمارستان بستری شده بودند را بررسی کردند. بنابه گفته محققان، افراد دچار فیبریلاسیون دهلیزی را می‌توان با بررسی سطح دو نشان‌گر زیستی، هورمون BNP (پپتید ناتریورتیک مغزی) که از قلب ترشح می‌شود و فاکتور رشد فیبروبلاستی که مسئول تنظیم فسفات است، از طریق آزمایش خون غربال‌گری کرد.
محققان امیدوارند که نتیجه یافته‌های آن‌ها سبب تشخیص بیماری‌هایی شود که به آن‌ها بیماری خاموش اتلاق می‌شود تا از این طریق هر گونه عوارض قابل پیشگیری باشد.
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
