کشف ارتباطی جدید بین گیرنده های مغز
گیرنده NMDAR دارای بیشتر مطالعات در زمینه عصب‌شناسی را به خود اختصاص داده است و در برقراری و بازسازی مدار بندی مغز کاربرد دارد. تصور بر این است که این گیرنده اساس سلولی یادگیری و تشکیل حافظه باشد. گیرنده NMDAR توسط دو ماده شیمیایی فعال می شود: گلوتامات که توسط نورون ها و سرین که توسط آستروسیت ها تأمین می شود. باآنکه تمرکز اکثر مطالعات بر روی نقشی است که نورون ها در فعال کردن NMDAR به‌واسطه گلوتامات بازی می‌کنند، تمرکز این مطالعه بر روی نقشی است که آستروسیت ها در رهایش سرین بازی می‌کنند. محققان، مدل آزمایشگاهی موش و روش‌های in vitro را به کار برده و دریافته‌اند که آستروسیت ها سطح سرین را که در پاسخ به هشیاری رها می شود، تعدیل می کنند. سلول‌ها، a7nAChR را برای درک سطح استیل کولین استفاده می کنند که در مغز انسان و موش هنگام هوشیاری رها می شود. اگر موش فعال‌تر باشد، سطح بیشتری از سرین توسط آستروسیت ها آزاد شده که باعث فعال شدن NMDAR می شود. این حقیقت هم برای زمانی است که موش به‌صورت طبیعی فعال‌تر بوده و هم زمانی که به‌صورت غیرطبیعی فعال شده باشد، صادق است.
آستروسیت ها مانند کنترل‌کننده دیمری نور عمل می کنند. هنگامی که سوییچ عصبی رخ می دهد و گلوتامات رها می شود، قرارگیری دیمر سرین رها شده از آستروسیت، شدت سیگنال NMDAR را تعیین می‌کند. در طول زمان هوشیاری، سطح دیمر بالا بوده (آستروسیت ها میزان زیادی سرین رها می کنند) و موجب ایجاد سیگنال قوی NMDAR می شود؛ اما هنگام خواب یا عدم فعالیت، میزان دیمر کم شده و موجب ایجاد سیگنال ضعیف‌تری می شود. این بررسی می‌تواند روشی تازه برای درمان اسکیزوفرنی فراهم آورد. بیماری که از ویژگی‌های آن میزان کم سرین، کاهش NMDAR و فقدان فعالیت کولینرژیکی است. تاکنون، تلاش برای توسعه دارویی برای جبران این کمبودهای مذکور در بیماری اسکیزوفرنی، موفقیت‌آمیز نبوده است، اما در این بررسی می‌توان فعالیت NMDAR را با سرین افزایش داد این کار از طریق تحریک a7nAChR با استفاده از داروی جدیدی انجام‌شده است. این دارو در فاز سه کارآزمایی بالینی برای درمان بیماری اسکیزوفرنی قرار دارد.
ترجمه: ریحانه خالقی
☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن
