انتقال سلول های بنیادی خون‌ساز پیر موش به محیط مغز استخوان موش های جوان (نیچ مغز استخوان)، الگوی بیان ژن در سلول های پیر به الگویی مشابه سلول های جوان را تغییر یافت. اما از سوی دیگر، عملکرد سلول های بنیادی خون ساز پیر در نیچ مغز استخوان موش های جوان را بازگردانی نکرد. از آنجایی که اپی‌ژنوم سلول های بنیادی پیر در مغز استخوان موش های جوان تغییر نمی‌کند، به عنوان شاخص بهتری برای درک مکانیزم پیری سلول های بنیادی خون ساز عمل می‌کند.
تمرکز بر روی تغییرات سلول های بنیادی خون‌ساز پیر در مغز استخوان
محققان، دهها هزار سلول بنیادی پیر خون‌ساز را از موش های ۲۰ ماهه جمع آوری کردند و سلول ها را بدون هیچ پیش تیماری مانند پرتوتابی به موش های با سن ۸ هفته تزریق کردند. بعد از ۲ ماه تحت نظر بودن، سلول های مغز استخوان را جمع آوری کردند و آنالیز فلوسایتومتری انجام دادند. همچنین، تیم تحقیقاتی برای مقایسه، سلول های بنیادی خون ساز موش‌های ۱۰ ماهه را هم به موش های دیگری تزریق کردند. به علاوه، تجزیه توالی DNA و آنالیز متیلاسیونDNA نیز انجام شد.
نتایج تحقیقات
آنها دریافتند که سلول های بنیادی خون ساز پیر که تزریق شده بودند توانایی کمتری در ساخت سلول های خون‌ساز نسبت به سلول های بنیادی موش های جوان دارند. آنها همچنین یافتند که تمایز سلول های بنیادی پیر خون ساز به سلول های بنیادی چند توان در محیط مغز استخوان جوان به طور مداوم دچار اختلال می‌شود. این تحقیق مشخص کرد که انتقال سلول های بنیادی پیر خون‌ساز به محیط مغز استخوان جوان، عملکرد این سلول ها را بهبود نمی‌دهد.
بررسی های دقیق تر ممکن است مکانیسم هایی را که به طور غیرقابل برگشت بر عملکرد این نوع از سلول های بنیادی تاثیر می‌گذارد، نشان دهد. محققان معتقدند این تحقیق تاثیر زیادی بر درک آنها از مکانیزم بیماری های خونی ناشی از پیری دارد. چرا که تاثیر پیری را بر عملکرد سلول های بنیادی خون ساز مشخص می‌کند. با وجود آنکه اثر پیری بر روی سلول های بنیادی خون ساز مشخص شد، مطالعات بر روی موش ها از طریق پیوند مغز استخوان هنوز ادامه دارد.
کاربرد های مختلف سلول های بنیادی:
