یکی از چالش‌هایی که علم پزشکی از دیر باز تاکنون با آن مواجه بوده‌است ارائه راهکاری به منظور درمان بافت‌های آسیب دیده بدن می‌باشد. در حال حاضر تحقیقات قابل توجهی در زمینه تولید اسکفولد در پزشکی انجام گرفته‌است. در مطالعه مشترکی که بین محققانی از روسیه و آمریکا انجام شده‌است، این محققان ماده جدیدی با روش الکتروریسی درست کرده‌اند که ادعا می‌کنند با این روش، آسیب‌های بافتی و رگ‌های خونی قابل بازیابی خواهد بود.
دانشمندان با استفاده از پلیمر زیست تخریب پذیر، پلی‌کاپرولاکتون، یک اسکفولد سه بعدی ساخته‌اند. در هم آمیخته شدن این فیبرهای پلیمری نازک با یکدیگر در جهات مختلف و همچنین مواد تشکیل دهنده آن‌ها، باعث انعطاف پذیری بیشتر و مقرون به صرفه تر بودن آن‌ها نسبت به دیگر اسکفولدهای مورد استفاده در پزشکی بازساختی شده‌است.
اسکفولدها توسط محققان با استفاده از الکتروریسی ساخته شده‌اند. الکتروریسی روشی است که در آن تحت یک میدان الکتریکی، فیبرهای بسیار نازکی از محلول پلیمری ساخته می‌شود. با این روش محققان می‌توانند مهارکننده‌هایی را در ساختار پلیمر طراحی کنند.
خانم Ksenia Stankevich مهندس آزمایشگاه سیستم‌های هیبریدی پلاسما توضیح می‌دهد: “مهارکننده‌ها باعث سرکوب یا آهسته شدن فعالیت‌های فیزیولوژیکی و فیزیکوشیمیایی می‌شوند. آن‌ها آنزیم‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند. به همین منظور، آنزیم و مهارکننده باید مثل کلید و قفل خوب با هم درگیر شوند.”
این مهارکننده‌ها می‌توانند آنزیم‌های گروه JNK را که در فرایند التهاب نقش دارند تحت تأثیر قرار دهند. از این رو، این مواد می‌توانند کل زنجیره واکنش ایمنی پس از آن را که محققان روی خون و رده‌های سلولی انسان نشان دادند را نیز کنترل کنند. این مهارکننده‌ها به دلیل ساختاری که دارند، می‌توانند به مدت طولانی و به مرور آزاد شوند.
به‌علاوه، محققان گفتند: “این ماده به اسید ۶-هیدروکسی کاپروئیک که سازگار با محیط زیست است و توسط بدن انسان بازیافت می‌شود، تخریب می‌شود. در نهایت، اسکفولدهای ما می‌توانند برای بازیابی آسیب‌های وارد شده به بافت‌های نرم و رگ‌های خونی مورد استفاده قرار بگیرند. پلی‌کاپرولاکتون دارای تمام خصوصیات مکانیکی مناسب است، به عنوان مثال این ماده می‌تواند اثرات منفی پس از سکته قلبی و سکته مغزی را کاهش دهد.”
