دانشمندان تا حد زیادی درباره‌ی شروع رونویسی DNA و پروتئین‌های دخیل در آن می‌دانند. اما ادامه‌ی رونویسی و پروتین‌هایی که باعث پیش‌روی رونویسی می‌شود بسیار کم شناخته شده‌اند.
تولید آنتی‌بیوتیک در باکتری‌ها شامل یک مکانیسم شیمیایی پیچیده است که غالبا توسط یک مجموعه یا «خوشه»ی ژنی کد می‌شود. برای بیان چنین ژن‌های عظیمی مکانیزم‌های تنظیمی خاصی هم مورد نیاز است و فهمیدن این مکانیزم‌ها میتواند منجر به توسعه‌ی آنتی‌بیوتک‌های جدید شود.
در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله‌ی Nature Microbiology به چاپ رسیده است، دانشمندان دو کشف جدید را گزارش کرده‌اند. اولی کشف پروتئین LoaP (مخفف Long Operon Associated Protein) است و دیگری کشف اینکه این پروتئین مکررا کنار خوشه‌های ژنی مربوط به تولید آنتی بیوتیک یافت می‌شود. این پروتئین یک antiterminator است، یعنی به ماشین رونویسی اجازه میدهد که بر روی رشته DNA باقی بماند و حرکت کند. یافت اینکه LoaP چگونه کار می‌کند میتواند کمک شایانی به تولید آنتی‌بیوتیک‌های جدید کند. این پروتئین در باکتری Bacillus amyloliquefaciens یافته شده است، باکتری که از ریشه گیاهان در برابر حمله‌ی عوامل بیگانه دفاع می‌کند.
دانشمندان اذعان دارند که با توجه به تنوع و فراوانی عظیم میکروب‌ها بر سطح زمین، ظرفیت بزرگی در این موجودات برای کاربردهای زیستی و پزشکی نهفته است و با مطالعه‌ی مکانیزم‌های ژنتیکی این موجودات، می‌توان به این ظرفیت‌ها دست پیدا کرد.
ترجمه: کسری طباطبایی
