ارتقاء فاکتور محافظت در برابر خورشید با کرمهای ضد آفتاب با طراحی منطقی و الهام گرفته از طبیعت
یک کرم ضد آفتاب ایده آل باید اشعه های UVB و UVA را مسدود کند و ایمن و پایدار بماند. دانشمندان اسپانیایی یک خانواده جدید از فیلترهای UVA و UVB را بر اساس مواد ضد آفتاب طبیعی موجود در جلبک‌ها و سیانو باکتری‌ها معرفی کرده‌اند. این مواد بسیار پایدار بوده و تاثیر کرمهای ضدآفتاب تجاری را افزایش می‌دهند.
خبر خوش برای جستجوگران خورشید. لوسیونهای ضد آفتاب موجود به صورت موثری می‌توانند از تشعشعات خطرناک ماورای بنفش محافظت کنند، اما باید به طور منظم و در مقادیر بالا استفاده شوند تا بتوانند محافظت کاملی ایجاد کنند. یکی از مهم ترین مشکلات، محدودیت پایداری مولکولهای فیلترکننده UV است. دیگو سامپدرو و همکارانش با الهام از طبیعت، یک دسته از مولکولهای طبیعی حفاظت کننده UV جهت استفاده احتمالی در حفاظت از پوست را ارائه کرده اند. آنها موتیفهای برگرفته از طبیعت را به الزامات سنتز شیمیایی افزودند و متوجه شد که این مولکولها می‌توانند فاکتور محافظت از آفتاب را در فرمولاسیون های رایج تقویت کنند.
مولکول های ضد آفتاب طبیعی، اسید آمینه های شبه میکروسپورین (MAAS) نام دارند و در جهان میکروبی، مخصوصا در جلبکهای دریایی و سیانوباکتریها گسترده هستند. MAAS مولکول های کوچک مشتق از اسیدهای آمینه هستند، که پایداری حرارتی دارند، و نور منطقه ماوراء بنفش را جذب کرده و باعث حفاظت از DNA میکروبی در برابر آسیب تشعشع می‌شوند. بنابراین آنها کرمهای ضد آفتاب طبیعی هستند، که سامپدرو و همکارانش با الهام گرفتن از آنها، طبقه جدیدی از ترکیبات ضد آفتاب آلی را ایجاد کردند.
محاسبات نظری آنچه را که از نظر شیمیایی برای یک طراحی موفق مورد نیاز است را نشان داد. با انجام محاسبه کامپیوتری بر اساس چندین داربست پایه ای، ساده ترین ترکیب مکمل مورد نیاز کرمهای ضد آفتاب کارآمد شناسایی شد. نتیجه جستجو مجموعه‌ای از مولکولهایی بود که به آسانی ساخته شده بود و باعث اجتناب از جایگزینی تزئینات مولکولی برگرفته از مسیر بیوسنتز می شد. بنابراین مولکول های پایه ای کوچک را می توان طوری تنظیم کرد که خواص مطلوب تر داشته باشند.
آنها نشان دادند که مواد سنتز شده دارای ظرفیت فیلترینگ بسیار عالی در محدوده UV هستند. همچنین پایداری نوری بیشتری نسبت به اکسی‌بنزن ،که در فرمولاسیون کرم های ضد آفتاب به طور گسترده ای مورد استفاده هستند، دارند. آنها از نظر شیمیایی واکنش نشان نمی‌دهند و تابش را به صورت گرما پراکنده می کنند (البته نه در حدی که درجه حرارت پوست افزایش یابد). و مهمتر از همه، زمانی که در فرمولاسیون واقعی مورد آزمایش قرار گرفتند، فاکتور حفاظت از آفتاب (SPF) حدود دو برابر یا بیشتر افزایش یافت. بنابراین آنها می‌توانند اهداف امیدوار کننده برای، لوسیونهای ضدآفتاب کارآمدتر و با ثبات‌تر باشند. خبر خوب برای تعطیلات تابستان بعدی شما!
ترجمه: مرضیه عزیزی
