جهان مد امروزه مدام در حال تغییر است. همین باعث می‌شود لباس‌ها و پارچه‌های سال گذشته (به طور کلی «مُد») امسال «دموده» تلقی و دور ریخته شوند. خیلی از این اقلام جایی جمع می‌شوند و به خاطر اکسیژن کم، سرعت تجزیه‌شان بسیار کم است. کشف آنزیم‌های تجزیه کننده‌ی پلی استر درهای جدیدی را می‌گشاید؛ از تولید کودهای آلی گرفته تا بازیافت مونومرهای این ترکیبات.
پلی‌استرهای مصنوعی مانند پلی اتیلن ترفتالات (PET) و پلی بوتیلن ترفتالات (PBT) به شدت به تجزیه‌ی میکروبی مقاوم هستند. این پلی‌استرها به طور گسترده در منسوجات و همچنین زباله‌های پلاستیکی یافت می‌شوند.
حال تیمی از محققان با بررسی متاژنوم یک جامعه‌ی میکروبی برای فعالیت هیدرولیز پلی استر، نهایتاً شش کلونی را انتخاب کردند که بیشترین فعالیت تجزیه‌ی چند نوع پلی استر انتخابی را داشتند. ژن مربوط به استراز در این شش کلونی از لحاظ اندازه و حضور یک سیگنال ترشحی با هم تفاوت داشتند، ولی همگی بیشتر نسبت به تجزیه‌ی پلیمرهای کوتاه زنجیر یا متوسط (با بیشینه‌ی ۱۰ کربن) تمایل داشتند. هر کدام از شش آنزیم نسبت به پیش‌ماده‌ی خاصی تمایل بیشتری داشتند که این نشان از حضور شش استراز متفاوت و مستقل دارد. برای دوتا از این آنزیم‌ها (EstB3 و EstC7) گستره‌ی مناسب فعالیت (از نظر دما و pH) تعیین شده است.
مطالعات در آینده می‌تواند شرایط بهینه‌ی فعالیت این آنزیم‌ها و همچنین آنزیم‌هایی که فعالیت مرتبط دارند را شناسایی کند.
نتایج این پژوهش در ژورنال Applied and Environmental Microbiology به چاپ رسیده است.
ترجمه: کسری طباطبایی
