ویروس‌ها با آلوده کردن یک میزبان به تکثیر درون آن می‌پردازند. این مسئله علاوه بر انسانها و حیوانات شامل باکتری ها نیز می‌شود. این نوع ویروس‌ها باکتربوفاژ نامیده می‌شوند. آنها ژنهای متابولیکی کمکی را در ژنومشان حمل می‌کنند که مسئول تولید پروتئین‌هایی خاص هستند که با تحریک متابولیسم باکتری به این ویروس‌ها نوعی برتری می‌دهند.
در مطالعه اخیر، محققان با آلوده کردن جلبک سبز-آبی به مطالعه باکتریوفاژ پرداخته‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهند که این پروتئین‌ها نقشی اساسی را در مونتاژ ساختارهای جمع آوری کننده نور در باکتری میزبان ایفا می‌کنند.
این ساختارها این اجازه را به میکروارگانیسم‌ها می‌دهند تا انرژی نور خورشید را جمع آوری کنند و آنها همچون گیاهان از این نور برای فوتوسنتز استفاده کنند. این ساختارهای جمع آوری کننده نور، شامل پروتئین‌ها و رنگدانه‌ها می‌شوند.
در رابطه با جلبک سبز-آبی، رنگدانه‌ای صورتی به نام phycoerythrobilin نقشی مهم ایفا می‌کند. محققان ثابت کرده‌اند که پروتئین ویروس ‘phycobiliprotein lyase CpeT’، با رنگدانه‌ها پیوند برقرار کرده و این پیوند بسیار پایدار است و ساختاری شدیداً فلورسنت دارد.
در نتیجه این فعالیت‌ها باکتری در مدت زمان آلودگی نرخ بیشتری از فتوسنتز را دارا می‌باشد و این به معنی وجود منبع انرژی مورد نیاز رشد و تکثیر ویروس آلوده کننده است.
ترجمه : حمید تولیتی
