هضم بی‌هوازی راهکار امیدوارکننده دفع ضایعات است که در کنار آن انرژی نیز تولید می‌شود. برای زباله‌های جامد شهری، پژوهشگران انگلیسی با ارزیابی مصرف انرژی و انتشار کربن در مراحل مختلف هضم بی‌هوازی، برخی پتانسیل‌ها و چالش‌های این روش را مشخص کردند.
به‌خاطر نگرانی‌های مربوط به دفع زباله و امنیت انرژی، هضم بی‌هوازی مورد توجه قرار گرفته است. این روش، یک راهکار امیدوار کننده برای دفع ضایعات است که پتانسیل بالقوه‌ای برای تأمین پایدار انرژی دارد. در برخی کشورهای پیشرفته از لحاظ فناوری و کشاورزی، کارآمدی این روش اثبات شده است. برای استفاده از هضم بی‌هوازی در مورد زباله‌های جامد شهری برخی چالش‌ها نیاز به چاره‌اندیشی دارد؛ چالش‌هایی از جمله درصد بالای مواد جامد، اندازه‌ی بزرگ ذرات، تنوع و ناهمگنی در ماهیت زباله‌ها.
پژوهشگران انگلیسی با ارزیابی مراحل پیش تصفیه، هضم، پس از تصفیه و هم‌چنین جمع‌آوری و انتقال زباله‌ها، الزامات انرژی و آزادسازی کربن را برای هضم بی‌هوازی زباله‌های جامد شهری امکان‌سنجی کردند. بخش عمده‌ی زباله‌های جامد شهری را مواد کربوهیدرات و پروتئینی تشکیل می‌دهد. این مواد در اثر حرارت واکنش داده و مواد مقاوم به حرارت ایجاد می‌شود. بنابراین، روش آبکافت حرارتی که پیش‌تصفیه‌ی مرسوم در هضم بی‌هوازی است، برای این زباله‌ها کارایی ندارد. علاوه بر این، با استفاده از امواج مایکروویو تولید گاز زیستی از این زباله‌ها افزایش می‌یابد؛ اما در مقابل، مصرف انرژی و انتشار کربن‌دی‌اکسید در این روش بیشتر است.
مقالاتی که روی استفاده از هضم بی‌هوازی برای تصفیه‌ی زباله‌های جامد شهری کار شده است، بسته به نوع زباله، فرایند یک یا دو مرحله‌ای را پیشنهاد می‌کنند. به عنوان مثال برای هضم بی‌هوازی زباله‌های پروتئینی و ضایعات بازار سبزیجات، به‌ترتیب فرایندهای یک و دو مرحله‌ای کارایی بهتری دارند. برای فرایندهای بعد از تصفیه نیز روش‌های شیمیایی و روش‌های مبتنی بر غشاء، روش‌هایی هستند که مصرف انرژی کمتری دارند.
داده‌های جمع آوری شده توسط این گروه نشان می‌دهد جداسازی زباله‌ها از مبدأ، باعث کاهش مصرف انرژی در تمام مراحل هضم بی‌هوازی زباله‌های جامد شهری می‌شود. مطالعه، ارزیابی و آزمایش‌های در مقیاس بزرگ‌تر لازم است تا کارایی دقیق هضم بی‌هوازی را برای این نوع از زباله‌های شهری مشخص کند.
