تنفس سلولی فرایندی است که انرژی مورد نیاز بدن را فراهم می‌کند. این فرایند به گونه‌ای طراحی شده است که متناسب با شرایط هوازی یا بی‌هوازی بیشترین کارایی را داشته باشد. چرخه کربس و تخمیر لاکتیکی دو گزینه پیش رو برای سلول‌ها جهت تولید انرژی است. تمامی این مراحل با هدف تولید مولکولی انرژی‌زا به نام ATP انجام می‌شود.
سوخت رایج سلول‌های بدن ما ATP است. این مولکول با از دست دادن فسفات‌های متصل به خودش انرژی ایجاد می‌کند. تنفس سلولی از گلوکز برای تولید ATP استفاده می‌کند. در انتهایی تنقس سلولی ۳۸ مولکول ATP تولید می‌شود، البته این در شرایط ایده آل است و معمولا حدود ۲۸ مولکول تولید می‌شود.
اولین مرحله در تنفس سلولی گلیکولیز است. گلیکولیز در سیتوپلاسم انجام می‌شود و همه موجودات در این مرحله مشترک هستند. ادامه فرایند تنفس به وجود اکسیژن بستگی دارد. در صورت وجود اکسیژن مولکول تولید شده در گلیکولیز که اگزالواستات نام دارد وارد چرخه کربس می‌شود. در غیر این صورت اگزالواستات وارد تخمیر لاکتیکی می‌شود. بهترین حالت برای بدن انسان وارد شدن به چرخه کربس است. در این حالت بدن با بالاترین راندمان قادر به تولید ATP برای مصرف خود است.
