زیست‌فناوری دریایی گزینه مناسبی برای اقتصاد کشورهای در حال توسعه و مجاور اقیانوس‌ها است. چرا که این کشورها منابع گسترده و ارزشمند دریایی با تنوع بسیار وسیع دارند. شکوفایی این حوزه می‌تواند تأثیر شگرفی در اقتصاد و توسعه یافتن این کشورها ایجاد کند. کاربردهای صنعتی، دارویی و زیست‌محیطی از منابع دریایی را زیست‌فناوری دریایی می‌گویند.

دکتر محمود سینایی و همکارانشان در یک پروژه تحقیقاتی موفق به بررسی کاربرد نشانگر‌های زیستی برای ارزیابی آلودگی فلزات سنگین در سواحل دریای عمان شدند. ایشان به عنوان رئیس مرکز تحقیقات زیست‌محیطی دریایی آب‌های آزاد ایران وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی واحد چابهار در این زمینه اظهار نمودند: "مطالعه نشانگر‌های زیستی که در پایین‌ترین سطح ارزیابی واقع شده‌اند، کمک شایانی به بررسی وضعیت محیط پیش از آسیب رسیدن به کل اکوسیستم می‌کند."

طی 250 سال اخیر، فعالیت‌های انسانی موجب افزایش غلظت دی‌اکسید‌کربن در جو زمین شده است. مهم‌ترین اثر این افزایش، تغییر میانگین دمای جهانی و گرم شدن زمین است. مدل‌های آب‌وهوایی از افزایش دمای 1.5 تا 5 درجه‌ای دما تا سال 2100 حکایت دارند. در اینجا اثر شش جلبک از جزایر قناری روی گرم شدن زمین و غلظت دی‌اکسید‌کربن مورد بررسی قرار گرفته است.

ارگانیسم‌هایی که در محیط‌های خاصی رشد می‌کنند، در مواجهه با پدیده‌ی گرمایش جهانی (بازه‌ی دمایی بین 1 تا 5.5 درجه‌ی سانتی‌گراد)؛ نیاز دارند تا با این شرایط سازگار شوند؛ در غیر این صورت باید به‌ سختی برای زنده ماندن تلاش کنند. اقیانوس‌ها یکی از چنین اکوسیستم‌هایی هستند که با این شرایط روبرو شده‌اند.