استفاده از زیست‌توده‌هایی هم‌چون پسماند انگور در کارخانجات شراب‌سازی و پر مرغ کشتارگاه‌ها، برای تولید پلاستیک و چرم، روش نوینی را برای کاهش آلودگی‌های محیط زیستی، استفاده از پسماند و توسعه‌‌ی پایدار ایجاد می‌کند.
پسماند غذایی صرفاً شامل تفاله‌ی میوه‌فروشی‌ها و باقی‌مانده‌ی غذای رستوران‌ها نمی‌شود. هنگامی که یک فراورده‌ی غذایی تولید می‌شود، حجم عظیمی از پسماند به‌وجود می‌آید. به‌طور مثال کشتارگاه‌های مرغ و خروس در اروپا، حدود ۳.۱ میلیون تن پر مرغ و خروس در سال ۲۰۱۴ تولید کردند و در فرایند تولید شراب، حدود ۲۵ درصد انگور به‌صورت دانه و پوست به عنوان پسماند رها می‌شود.
این مواد می‌توانند دوباره مورد استفاده قرار بگیرند و دانشمندان نیز در ایجاد ارزش افزوده از آن‌ها تلاش می‌کنند. Sarah Montes -محقق اسپانیایی شرکت Cidetec- اشاره می‌کند که ایده‌ی منبع تمام‌نشدنی دیگر عملی نیست و بنابراین لازم است منابع دیگری برای مواد خام در‌نظر گرفته‌شود. وی هم‌اکنون در پروژه‌ی KARMA2020 فعالیت می‌کند که هدف آن، تبدیل پر مرغ به پلاستیک زیست‌تخریب‌پذیر است.
پر مرغ که تقریباً در همه جای جهان به وفور یافت می‌شود، تاکنون در لندفیل دفن می‌شده یا سوزانده می‌شده است. اما به‌عنوان ماده‌ای با ارزش می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد. پر مرغ حاوی ۹۰ درصد کراتین است. این ماده همان پروتئینی است که باعث محکم شدن مو، سم و شاخ می‌شود.
به‌علت وفور کراتین، این امکان وجود دارد که از پر پلاستیک محکم‌تر و مقاوم‌تری نسبت به پلاستیک‌های گرفته‌شده از مواد نشاسته‌ای و پروتئین گیاهان تولید کرد. اگرچه تولید پلاستیک از پر چالش‌هایی دارد؛ اولین چالش، ضدعفونی کردن آن‌ها است تا هرگونه میکرب بیماری‌زا از آن حذف شود. از طرفی به‌علت سبک بودن، جریان یافتن آن‌ها در ماشین‌های مکانیکی مشکل‌زا است.
پس از گذشت یک سال و نیم از پروژه‌ی سه ساله، تیم KARMA موفق شد که عملیات پیش‌تصفیه روی پر را انجام دهد تا به عنوان ماده‌ی خام تمیز و ایمن مورد استفاده قرار گیرد.
☑ لینک خبر
