مقاومت کروکودیل ها در برابر خطر انقراض

تغییرات آب و هوایی جهانی تا کنون باعث شده که بیشتر از ۸۰ درصد جمعیت لاکپشتها را، لاکپشتهای ماده تشکیل دهند. این موضوع ممکن است در آینده تأثیر بسیار مخربی بر روی جمعیت این گونهی جانوری بگذارد. محققان میخواهند بدانند آیا شاهد چنین اتفاقی برای کروکودیلها نیز خواهیم بود یا خیر. برای کروکودیلها، هر چه دما بالاتر باشد نرهای بیشتری تولید میشوند؛ این در حالی است که برای لاکپشتها دقیقا برعکس این موضوع صحت دارد.
کروکودیلها یکی از قدیمیترین موجودات کره زمین محسوب میشوند. دانشمندان معتقدند که توانایی آنها برای زنده ماندن در انقراضهای بزرگی که تا کنون رخ داده است تا حدودی به نحوه تخمگذاری آنها مربوط میشود.
این جانوران غولپیکر توانستهاند از دو انقراض دستهجمعی بزرگ -یکی که در اواخر دوره کرتاسه رخ داد و منجر به انقراض دایناسورها در ۶۶ میلیون سال پیش شد، و دیگری که در دوره ایوسن و در حدود ۳۳.۹ میلیون سال پیش رخ داد و منجر به انقراض قسمت عظیمی از جانوران آبزی شد- جان سالم به در ببرند. دلایل مقاومت بالای این موجودات هنوز به خوبی درک نشده است. مطالعات پیشین نشان میدهد که نوع تغذیه کروکودیلها، آبزی بودن آنها و رفتارهایی که به آنها کمک میکنند تا در شرایط محیطی نامساعد به زندگی ادامه دهند از جمله این دلایل میباشند.
حال مطلب جدیدی که در مجله Linnean Society منتشر شده نشان میدهد که نحوهی تولید مثل و تخمگذاری این موجودات نیز ممکن است نقشی در این موضوع داشته باشد. همانند لاکپشتها، کروکودیلها نیز هیچگونه کروموزوم جنسی ندارند و دمایی که تخمها در آن شکسته و به اصطلاح جوجهکشی میشوند، جنسیت آنها را مشخص میکند. هر کدام از این گونهها دارای دمای آستانه خاصی -برای جوجهکشی- هستند که در آن دما نسبت به دنیا آمدن جنس نر به ماده، تقریباً برابر میباشد.
دانشمندان دادههای مربوط به ۲۰ گونه مختلف از کروکودیلها را در سراسر جهان گرد هم آوردند تا رابطه بین عرض جغرافیایی و مشخصات فیزیکی آنها، مانند اندازه بدن و دادههای مربوط به تولید مثل آنها را مانند اندازه تخم و دمای جوجهکشی مورد بررسی قرار دهند.
آنها متوجه شدند که (با چند مورد استثناء) گونههای کوچکتر در عرضهای جغرافیایی نزدیک به استوا، و گونههای بزرگتر در آب و هوای معتدل و در عرضهای جغرافیایی بالاتر زندگی میکنند؛ و همچنین بهطور شگفتانگیزی ملاحظه کردند که دمای آستانه جوجهکشی در کروکودیلها بر خلاف لاکپشتها، به عرض جغرافیایی هیچگونه وابستگی خاصی ندارد.
در حالی که لاکپشتها بهدلیل افزایش دمای جهانی بهشدت در خط انقراض قرار دارند؛ این مطلب منتشر شده نشان میدهد که شاید کروکودیلها بهدلیل نحوه مراقبت از بچههای خود، کمتر متوجه این خطر باشند. لاکپشتها همیشه به یک ساحل خاص برای تخمگذاری بازمیگردند و بدون توجه به شرایط محیطی، تخمگذاری را انجام داده و سپس تخمهای خود را رها میکنند. دانشمندان معتقدند که کروکودیلها به این دلیل که محل تخمگذاری خود را با دقت بالا انتخاب کرده و آنها را در پوشش گیاهی و زمین دفع میکنند؛ مقاومت بیشتری در مقابل انقراض بر اثر گرمای جهانی از خود نشان میدهند. با این حال، انتظار میرود که کروکودیلها هم بهدلیل برخی فعالیتهای انسانی، به لیست موجودات در خطر انقراض وارد شوند.
نویسنده اول این مقاله و دانشجوی مقطع دکتری در دانشگاه Bath-Rebecca Lakin میگوید: “کروکودیلها گونههای کلیدی در زیستبوم خود هستند. همچنین آنها آخرین بازماندگان ارکوسور، گروهی از موجودات که زمانی در همه قارهها وجود داشتند میباشند و بیش از ۲۳۰ میلیون سال است که به زندگی ادامه میدهند. آنها مقاومت زیادی در مقابل شرایط بحرانی از خود نشان میدهند؛ اما با این حال بیش از نیمی از گونههای کروکودیل موجود در کره زمین هماکنون در خطر انقراض قرار داشته و نرخ نابودی مهرهداران بهزودی برابر و یا حتی بیش از نرخ نابودی دایناسورها در زمان انقراض دستهجمعی، خواهد شد. هرچند که نوع زندگی، آنها را تا حدودی از خطرات تغییرات آب و هوایی مصون نگاه میدارد؛ اما با این حال باز هم برخی خطرات ناشی از فعالیتهای انسانی، مانند آلودگی، انسداد رودها، طغیان سیلها و شکار غیرقانونی برای گوشت و … زندگی این موجودات را تهدید میکند.”