پژوهشگران شرکت Atmo Biosciences موفق به طراحی و ساخت کپسولی شده‌اند که پس از بلع و ورود به روده‌ی باریک، می‌تواند غلظت گازهای موجود در این ناحیه را اندازه‌گیری نماید. چنین کپسولی می‌تواند محدودیت تست‌های تنفسی متداول را از پیش رو بردارد.
مطالعات جدید بر روی یک حسگر قابل بلع، نشان داده است که این دستگاه ۳ هزار برابر دقیق‌تر از فناوری کنونی است که برای تشخیص بسیاری از اختلالات روده مورد استفاده قرار می‌گیرد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که کپسول حسگر گاز ساخته شده توسط پژوهشگران دانشگاه RMIT، قدرت این را دارد که از تست تنفسی، به عنوان معیار تشخیص اختلالات روده، پیشی گرفته و راه را برای رفع بیماری‌هایی که سابقاً تشخیص داده نمی‌شدند، هموار سازد.
این کپسول که اندازه‌ای برابر با قرص مکمل ویتامین دارد، به تازگی توسط Atmo Biosciences تجاری شده و امکان تشخیص و سنجش بلادرنگ گازهای هیدروژن، کربن دی‌اکسید و اکسیژن را در روده فراهم می‌آورد. داده‌های جمع‌آوری شده می‌توانند به یک گوشی موبایل فرستاده شوند.
بر اساس اظهارات دکتر کایل بریان (Kyle Berean)، نتایج دومین کارآزمایی بر روی انسان، از حقایقی درباره‌ی روند تولید گاز در روده پرده‌برداری کرده است که تا پیش از این، در هنگام سنجش غیرمستقیم از طریق تنفس، پنهان باقی می‌ماند. کایل بریان یکی از دو ابداع‌گر کپسول حسگر گاز روده است که در دانشگاه RMIT فعالیت می‌کند.
بریان، که مدیر ارشد بخش فناوری‌های Atmo Bioscience نیز هست، می‌گوید: «تشخیص‌های مثبت کاذب و منفی کاذب که از تست‌های تنفسی به دست می‌آید، مشکلی آزاردهنده در مطالعه‌ی بیماری‌های معده و روده محسوب می‌شود. قدرت سنجش این نشانگرهای زیستی در غلظت‌هایی بیش از ۳ هزار برابر غلظت موجود در تست‌های تنفسی، بسیار حیرت‌انگیز است. اساساً، این تست غیر تهاجمی بوده و به بیمار اجازه می‌دهد زندگی روزمره‌اش را به روال سابق ادامه دهد.»
در حال حاضر، گازهای روده برای تشخیص اختلالاتی نظیر رشد بیش ازحد باکتری‌های روده کوچک (SIBO) و سوء جذب کربوهیدرات، به کار گرفته می‌شوند.
هم‌اکنون، یک مورد از هر ۵ نفر در دنیا در طول حیات خود به اختلالات دستگاه گوارش دچار می‌شود. حدود یک‌سوم از این افراد، به علت در اختیار نبودن تست‌های قابل اعتماد برای متخصصین گوارش، تشخیص داده نمی‌شوند.
سرپرست این پژوهش و ابداع‌گر دیگر این کپسول، پروفسور کوروش کلانترزاده، می‌گوید که این نتایج در سنجش غلظت هیدروژن داخل روده، حساسیت و نسبت سیگنال به نویز بالایی نشان داده، که اطلاعات ارزشمندی را در مورد محل تولید گاز در داخل روده فراهم می‌آورد.
کلانترزاده توضیح می‌دهد: «این به ما اطمینان می‌دهد که فناوری‌مان قادر است به صورت بالقوه بسیاری از معماهای مربوط به روده را حل کرده، و به بخش بزرگی از جمعیت که هنوز نتوانسته‌اند تشخیص یا درمان مفیدی برای علائم خود بیابند، کمک کند.»
نتایج نخستین کارآزمایی بر روی انسان، حاکی از آن بوده که معده برای تجزیه‌ی ترکیبات بیگانه‌ای که طولانی‌تر از حد معمول در این اندام باقی می‌مانند، مواد شیمیایی اکسید کننده ترشح می‌کند. این نوع از ساز و کار ایمنی، تا پیش از این هرگز گزارش نشده بود.
مقاله‌ی دوم، مقایسه‌ی مستقیمی را بین سنجش تولید هیدروژن داخل روده از طریق کپسول حسگر گاز و سنجش غیرمستقیم از طریق تست تنفسی، انجام داده است. کارآزمایی‌های مربوط، در یک مطالعه‌ی مقایسه‌ای کور بر روی کربوهیدرات های قابل جذب در برابر کربوهیدرات های قابل تخمیر در ۹ فرد سالم، صورت گرفت.
استارتاپ Atmo Biosciences در ملبورن استرالیا با هدف تجاری‌سازی این فناوری انقلابی به راه افتاده است.
ترجمه: آزاده داودی
