آزمایش ژنتیکی جدیدی طراحی شده که به پزشکان کمک می‌کند تا بیماران مبتلا به سرطان مغز استخوان چندگانه میلوما را که در معرض خطر بسیار بالای پیشرفت سرطان قرار دارند، به سرعت شناسایی کنند. محققان نشان دادند بیمارانی که سرطان آن‌ها الگوهای ژنتیکی خاصی را نشان می‌دهد، بقای بسیار ضعیف‌تری نسبت به بیماران با درجات متوسط بیماری دارند و بعید است که به خودی خود داروی لنالیدومید در آن‌ها مؤثر واقع شود.
شناسایی بیمارانی که سرطان آن‌ها دارای ویژگی‌های ژنتیکی پرخطر هستند، می‌تواند به پزشکان کمک کند که چنانچه بیمار به درمان پاسخ نمی‌دهد هرچه زودتر مطلع شوند و گزینه‌های جایگزین را با سرعت اعمال کنند. دانشمندان مؤسسه تحقیقات سرطان لندن، 329 بیمار را در سراسر بیمارستان‌های انگلستان از مرحله سوم آزمایش سرطان میلوما XI، مورد مطالعه قرار دادند و اثربخشی طیف وسیعی از داروهای هدفمند از جمله لنالیدومید را در افرادی که به تازگی میلومای چندگانه در آن‌ها تشخیص داده شده بود، بررسی کردند.
محققان الگوهای فعالیت ژنی غیرطبیعی و جهش‌های ژنتیکی سرطان را در افرادی که در معرض خطر بسیار بالا قرار داشتند، تجزیه و تحلیل کردند. هدف این بود که دریابند آیا این “نشانه‌ها” می‌توانند در مورد چگونگی تهاجمی بودن سرطان آن‌ها، سرعت انتشار و احتمال پاسخ‌دهی به درمان با لنالیدومید شواهدی فراهم کنند یا خیر.
81 نفر از بیماران معادل یک چهارم آن‌ها سرطان‌هایی داشتند که به اصطلاح نشان SKY92 داشتند. الگویی از فعالیت ژن که شامل 92 ژن مرتبط با وضعیت پرخطر است. به طور متوسط بیمارانی که ویژگی بیان ژن پرخطر SKY92 را داشتند، خطر بازگشت زودهنگام سرطان در آن‌ها تا سه برابر افزایش یافت. افرادی که از لحاظ ژنتیکی دچار جهش شدیدی شده بودند، به اصطلاح سرطان‌های “دو ضربه‌ای” داشتند، خطر مرگ و میر دوبرابر در آن‌ها افزایش یافته بود. ترکیب اطلاعات در مورد این دو ویژگی خطر، توانایی پژوهشگران را در پیش‌بینی نتیجه بیماری بهبود بخشید.
مبتلایان به میلوما با ریسک بسیار بالا، نیاز شدیدی به درمان‌های جدید از جمله کوکتل داروهای جدید ایمونوتراپی در ترکیب با شیمی‌درمانی دارند. محققان در یک کارآزمایی بالینی جدید، OPTIMUM، ترکیبات مختلف دارویی را آزمایش می‌کنند. دکتر Martin Kaiser، رهبر تیم تحقیقاتی در درمان مولکولی میلوما در انستیتوی تحقیقات سرطان لندن گفت: “مطالعه ما نشان می‌دهد افرادی که تومورهایشان ترکیبی از “ویژگی‌های ژنتیکی فوق العاده پرخطر ” است، به طور خاص، بیماری تهاجمی‌ای دارند که به اندازه کافی به درمان استاندارد پاسخ نمی‌دهد. آزمایش ویژگی‌های ژنتیکی پرخطر می‌تواند با تمرکز بر نیازهای خاص هر بیمار به درمان میلوما کمک کند. همه بیماران مبتلا به میلوما شرایط یکسانی ندارند و با درک بهتر ویژگی‌های ژنتیکی و مولکولی سرطان آن‌ها می‌توان درمان آن‌ها را به طور بسیار مؤثرتری پیش برد.”
پروفسور Paul Workman، رئیس اجرایی انستیتوی تحقیقات سرطان لندن، گفت: “تحقیقات جدید نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از اطلاعات ژنتیکی برای تقسیم بیماران مبتلا به سرطان مغز استخوان به زیرگروه‌های این بیماری استفاده کرد و براساس آن برنامه‌ریزی درمانی را انجام داد. هم‌چنین می‌توان دریافت که آیا هدف قرار دادن بیماران دارای ریسک بالا با درمان جدید می‌تواند بقا را بهبود بخشد یا خیر. توانایی شناسایی بیماران پرخطر بدان معناست که آن‌ها می‌توانند سریع‌تر به درمان موردنیاز خود دست یابند و مطالعه بیشتر در این راستا محققان را قادر می‌سازد تا با ایجاد رویکردهای درمانی جدید بتواند بقای بیمار را افزایش دهد.”
