در یک تحقیق جدید، محققان به بینش‌های مهمی در مورد مکانیسم زنده‌ماندن باکتری‌هایی که موجب پوسیدگی گیاهان خاصی از جمله برخی از علف‌های هرز مهاجم می‌شوند، رسیدند. این مطالعه برای اولینبار چگونگی جذب آهن توسط باکتری پکتوباکتریوم (Pectobacterium) را که برای بقا و تکثیر آن حیاتی است، نشان می‌دهد.
باکتری آهن مورد نیاز خود را از پروتئین‌های حاوی آهن موجود در گیاهان میزبان جذب می‌کند. محققان از ژنومیک مقایسه‌ای برای ردیابی منشاً آنزیمی به نام FusC استفاده کردند که مشخص شده است عامل اصلی ورود و جذب آهن می‌باشد.
نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که فردوکسین گیاهی (ferredoxin)، یک پروتئین حاوی آهن، از طریق یک کانال غشایی به نام FusA به داخل سلول‌های باکتریایی وارد می‌شود؛ سپس با ورود به بخش داخلی سلول، توسط FusC جذب می‌شود تا آهن آن آزاد شود. این اولین نمونه‌ی باکتری است که پروتئین را از میزبان خود دریافت کرده، وارد سلول باکتریایی می‌کند و سپس داخل سلول پردازش می‌کند. توجه به پکتوباکتریوم به عنوان یک عامل کنترل بیولوژیکی علیه علف‌های هرز مهاجم مانند Allium triquetrum (پیاز زاویه‌ای) در بین دانشمندان در حال افزایش است چراکه می‌تواند گیاهان بومی زمین مانند ارکیده، نیلوفر و علف‌ها که در مناطق بزرگ آلوده و عاری از گیاهان طبیعی قرار دارند، از بین ببرد.
اطلاع از اینکه باکتری دقیقاً چگونه آهن را به‌دست‌می‌آورد، نیاز به فهم پتانسیل حداکثری پکتوباکتریوم به عنوان عامل کنترل زیست محیطی دارد. این مطالعه هم‌چنین بینش جدیدی را در مورد تکامل این باکتری نشان می‌دهد و حاکی از آن است که مکانیسم ورود آهن تکامل مجدد یافته است و با مسیرهای تکامل یافته ورود پروتئین در میتوکندری‌ها و کلروپلاست‌ها، به عنوان مراکز انرژی سلول‌های گیاهی، هم‌خوانی دارد.
این مطالعه نه تنها مکانیسم چگونگی وارد کردن پروتئین‌های حاوی آهن توسط باکتری و کاربردهای عملی قابل توجه آن را نشان می دهد، بلکه به‌طور کلی پارادایم جدیدی برای نحوه انتقال مسیرهای پروتئینی تکامل یافته به باکتری‌ها را نیز پیش رو قرار می‌دهد. این الگو شامل باکتری‌هایی خواهد شد که علاوه بر گیاهان، انسان‌ها و حیوانات را نیز آلوده می‌کنند.
