سرطان

چگونه یک سلول متاستاتیک سرطانی را از بین ببریم؟

در بسیاری از سرطان‌ها زمانی وضعیت بیماری خطرناک می‌شود که سلول‌های متاستاتیک از محل خود کنده شده و به بافت‌های دوردست دیگر از جمله ریه، مغز و استخوان متاستاز می‌یابند. اکنون مرکز تحقیقات سرطان در دانشگاه کلورادو استراتژی جدیدی را علیه این سلول‌های متاستاتیک معرفی کرده است. به دنبال خاموش کردن یک مرحله مهم از چرخه سلولی، سلول‌های متاستاتیک در برابر استرس تحمیل شده هنگام انتقال یافتن در بدن تا رسیدن به محل جدید، ناپایدار شده و از بین می‌روند.


سلول‌های متاستاتیک با ترک محل اولیه خود می‌بایست استرس انتقال را متحمل شوند. یکی از روش‌های مواجهه با استرس‌ در سلول، مدیریت و بازیافت ضایعات سلولی و اجزاء آسیب‌دیده سلولی می‌باشد.

زمانی که فعالیت برخی ساختارهای سلولی از جمله لیزوزوم را مهار کنیم سلول‌های متاستاتیک دیگر قادر نیستند این استرس را تحمل کنند زیرا سلول برای بازیافت ضایعات نیاز به لیزوزوم دارد.

کلمه اتوفاژی از ریشه یونانی و به معنی “خود-خوری” است. به طور کلی اتوفاژی فرآیندی است که طی آن سلول پس از جمع‌آ‌وری ساختارهایی که دیگر به آن‌ها نیاز ندارد و یا آسیب دیده‌اند آن‌ها را برای مصرف خود می‌شکند و از این طریق در برابر استرس مقاوم می‌شود.

دکتر Morgan می‌گوید: “اگر اتوفاژی را در مراحل اولیه مهار کنیم رشد سلول‌های متاستاتیک و غیرمتاستاتیک را کاهش می‌دهد در حالی که اگر فعالیت لیزوزوم را در مراحل انتهایی مهار کنیم سبب مرگ سلول‌های متاستاتیک می‌شود.”

مطالعه حاضر نشان می‌دهد در سلول‌های متاستاتیک سرطانی، لیزوزوم‌ها نقش بسیار مهمی بازی می‌کنند. محققان پس از مهار فعالیت اتوفاژی در سلول به کمک داروی کلروکئین که از فعالیت لیزوزوم جلوگیری می کند به اهمیت لیزوزوم پی‌بردند. زمانی که آن‌ها با تغییرات ژنتیکی تمام فعالیت اتوفاژی سلول را مهار کردند رشد هر دو نوع سلول متاستاتیک و غیرمتاستاتیک کاهش می‌یافت اما هنگامی که با داروی کلروکئین هم اتوفاژی و هم فعالیت لیزوزوم را مهار کردند رشد سلول‌های غیرمتاستاتیک کاهش یافت در حالی که سلول‌های متاستاتیک می‌مردند.

علاوه بر این پزشکان نیز به کمک این مطالعه می توانند مشخص کنند بیماران با چه نوع سرطانی از این درمان بهتر بهره می‌برند. یک تفاوت اساسی بین سلول‌های حساس و مقاوم، میزان پروتئین ID4 است. زمانی که سطح ID4 کم باشد سلول‌ها، متاستاتیک و حساس به کلروکئین هستند اما زمانی که میزان ID4 در سلول بالا باشد، سلول‌ها کمتر متاستاتیک بوده و پاسخ کمتری به کلروکئین دارند.

به طور کلی سطح پروتئین ID4 می‌تواند نشان دهد کدام سلول‌های سرطانی متاستاتیک‌تر بوده و به فعالیت لیزوزوم وابسته‌ترند. سطح ID4 در بیماران با تومور اولیه نشان می‌دهد بیمار تا چه حد به درمان با داروی کلروکئین پاسخ خواهد داد.

لینک خبر

Rate this post
برچسب‌ها
نمایش بیشتر

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید

بستن
دکمه بازگشت به بالا
EnglishIran
بستن
بستن