مبارزه با ویروس هرپس 6B به کمک آنتی‌بادی‌های انسانی‌سازی شده
گروهی از محققان موفق به انسانی‌سازی آنتی‌بادی‌های موش شده‌اند که می‌تواند عفونت ناشی از ویروس هرپس HHV-6B) 6B) را از بین ببرد. این عفونت در نوزادان ممکن است منجر به عوارضی از قبیل انسفالیت (التهاب مغزی) شود اما هنوز راهکار مؤثری برای کنترل آن یافت نشده است. تیم تحقیقاتی پروفسور موری از دانشگاه کوب، آنتی‌بادی‌های انسانی‌شده را بر اساس آنتی‌بادی‌های موش برای HHV-6B ایجاد کردند.
تقریباً هر کودکی بین شش تا هجده ماهگی به عفونت HHV-6B آلوده خواهد شد. عفونت اولیه باعث تب و بثور ناگهانی می‌شود. این وضعیت پیش‌آگهی مطلوبی دارد، اما پیامد آن هر ساله تقریباً ۱۵۰ مورد انسفالیت است و حدود نیمی از این بیماران با عوارض عصبی باقی می‌مانند. HHV-6B پس از عفونت اولیه به صورت پنهان در بدن باقی می‌ماند و هنگام تضعیف سیستم ایمنی بدن، قادر است دوباره فعال شود. این امر به ویژه برای بیمارانی که پیوند سلول‌های بنیادی دریافت کرده‌اند، که پس از پیوند در معرض انسفالیت مکرر و تهدیدکننده هستند، مطلوب نیست.
این تیم تحقیقاتی، در حال حاضر کمپلکس پروتئینی gH/gL/gQ1/gQ2 را به عنوان یک عامل ضروری برای عفونت HHV-6B و گیرنده سلولی CD134 انسان (OX40) که در سلول‌های T بیان شده و عفونت را هدف قرار می‌دهند، شناسایی کرده است. آنها در مطالعات قبلی خود نشان دادند که تعامل بین این کمپلکس پروتئینی و گیرنده در عفونت حائز اهمیت است. با ایجاد آنتی‌بادی‌های مونوکلونال از موش‌ها، آنها نشان دادند که آنتی‌بادی‌هایی که فعالیت کمپلکس gH/gL/gQ1/gQ2 را مهار می‌کنند، می‌توانند برای تنظیم عفونت HHV-6B استفاده شوند. هدف بعدی این تیم، توسعه یک درمان کاربردی از لحاظ بالینی است که قادر باشد بر این کمپلکس غلبه کند.
با این حال، آنتی‌بادی‌های گرفته شده از موش‌ها، توسط سیستم ایمنی بدن انسان هدف قرار می‌گیرند و هنگام ورود به بدن ما، تخریب می‌شوند، بنابراین قبل از این که در محیط‌های بالینی استفاده شوند، نیاز به تغییرات بیش‌تری برای سرکوب واکنش‌های ایمنی در بدن دارند. محققان با استفاده از تکنولوژی تغییر ژن، انسانی‌سازی آنتی‌بادی‌های موش را آزمایش کردند: آنها با جایگزینی آنتی‌بادی‌های موش با آنتی‌بادی‌های انسانی در محدوده ثابت، یک شبه‌آنتی‌بادی ایجاد کردند، که در بخش‌هایی از یک محدوده متغیر واقع است و مستقیماً علیه HHV-6B عمل می‌کند.
در این مطالعه آنها دو نوع از آنتی‌بادی‌های IgG موش در کمپلکس gH/gL/gQ1 /gQ2 HHV-6B را به سوی هدف gH و gQ1 تغییر دادند. در ابتدا، توالی DNA آنتی‌بادی‌های موش را آنالیز کردند و یک ژن موشی شبه انسانی ساختند. آنها شبه‌آنتی‌بادی‌ها را با ارائه این ژن به کشت‌های سلولی تولید و تأیید کردند که آنتی‌بادی‌ها اثربخشی خود را علیه کمپلکس gH/gL/gQ1/gQ2 HHV-6B حفظ کردند. محققان با کمک آنالیزهای بیشتر نشان دادند که آنتی‌بادی‌های کایمر قادر به مهار عفونت HHV-6B با اثربخشی مشابه آنتی‌بادی‌های موش بودند.
محققان این مطالعه موفق به ایجاد آنتی‌بادی‌های مصنوعی شدند که هم علیه HHV-6B مؤثر هستند و هم موجب واکنش کم‌تری از سوی سیستم ایمنی بدن انسان می‌شوند. این آنتی‌بادی‌ها هنوز حاوی بخش‌هایی هستند که از موش‌ها گرفته می‌شود، بنابراین گام بعدی، جایگزینی این بخش‌ها با آنتی‌بادی‌های انسانی برای ساخت آنتی‌بادی‌هایی است که برای استفاده بالینی مناسب باشند. ویروس هرپس HHV-6B) 6B) فقط انسان را آلوده می‌کند، به این معنی که هیچ مدل حیوانی برای این عفونت وجود ندارد و ارزیابی اثربخشی این آنتی‌بادی‌ها در یک موجود زنده بسیار دشوار است. در آینده چنانچه مدل‌های حیوانی برای آزمایش این شیوه در دسترس باشند، امید است که نتایج حاصل بتواند به ایجاد درمان‌های مبتنی بر آنتی‌بادی برای عفونت HHV-6B کمک کند.
