محققان به‌تازگی موفق به کشف نوعی سلول ایمنی به‌نام لانگرهانس شدند که به‌نظر می‌رسد نقش مهمی در حساسیت به نور (photosensivity)دارند. حساسیت به نور، واکنش سیستم ایمنی بدن در پاسخ به تابش آفتاب است که می‌تواند محرک بروز راش‌های پوستی شدیدی در فرد باشد.
حساسیت به نور سبب ایجاد تاول‌های پوستی در تماس با امواج ماورأبنفش در ۳۰ تا ۶۰ درصد مبتلایان به لوپوس می‌شود. این شرایط در سایر بیماری‌های خودایمن و اختلالات درماتولوژیک نیز مشاهده می‌شود.
عوارض پوستی می‌توانند بسیار آسیب‌زا بوده و با اختلالات روانشناسی نظیر خودکم‌بینی و یا افسردگی مرتبط باشند. در حال حاضر اطلاعات کمی در رابطه با پدیده حساسیت به نور در دست است و محققان هنوز در ابتدای مسیر بررسی مکانیسم‌های پایه‌ای آن قرار دارند. درمان‌های فعلی برای اختلالات پوستی برپایه اجتناب از امواج مضر خورشید و استفاده از کرم‌های ضدآفتاب برای جلوگیری از بروز راش‌های پوستی است. بنابراین فهم بهتر مکانیسم‌های سلولی حساسیت به نور، ما را در رسیدن به مکانیسم‌های درمانی اختصاصی‌تر یاری خواهد کرد.
سلول‌های لانگرهانس(LCS)، سلول‌های ایمنی واقع در اپی‌درم هستند که در بالایی‌ترین لایه پوست واقع شده‌اند. طبق فرضیه دانشمندان، این سلول‌ها دارای عملکرد دفاعی علیه عفونت هستند. از طرفی سلول‌های موجود در لایه بالایی پوست یا همان کراتینوسیت‌ها برای بقای خود به سیتوکین‌های خانواده فاکتور رشد اپی‌درم(EGF) نیازمندند.
زمانی‌که سلول‌های لانگرهانس به‌درستی عمل می‌کنند، مولکولی به‌نام ADAM17 را بیان می‌کنند که در پاسخ به اشعه UV فعال می‌شود. این مولکول مسئول فعال کردن سیتوکین‌های خانواده EGF می‌باشد. بنابه گفته‌ی محققین، یافته‌های به دست آمده نشان می‌دهد که سلول‌های لانگرهانس نقش مهمی در حفاظت از پوست در برابر عوارض ناشی از اشعه UV ایفا می‌کند.
درمدل بیماری لوپوس، سلول‌های لانگرهانس، ADAM17 را به میزان کم‌تری بیان می‌کنند، بنابراین این سلول‌ها اثرگذاری خفیف‌تری در فعال کردن سیتوکین‌های خانواده EGF خواهند داشت. مطالعات این تیم تحقیقاتی در زمینه حساسیت به نور تا زمان کشف مکانیسم زمینه‌ای، درهمین راستا هم‌چنان ادامه خواهد یافت.
این مطالعه که به همت محققان از کشورهای مختلف صورت گرفته‌است، اخیراً در ژورنال Science Translational medicine به‌چاپ رسیده است.
☑ لینک‌خبر
