افزایش رشد جلبک ها در دریاچه های جهان
بر اساس اخبار منتشر شده توسط مجله Nature، واشنگتن D.C اعلام کرد افزایش رشد جلبک‌ها در دریاچه‌های جهان یک مشکل اساسی است. با توجه به نخستین نظرسنجی و بررسی انجام شده توسط محققانی از جمله جف‌هو کارنگی و آنا میشلک و نیما پهلوان در ناسا، شدت رشد جلبک‌های تابستانی در دریاچه‌های بزرگ و آب شیرین جهان در سه دهه گذشته به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.
گزارشات مربوط به افزایش رشد مضر جلبک‌ها در دریاچه‌های جهان -مانند مواردی که در سال ۲۰۱۴ تأمین آب تولدو را خاموش کرده یا منجر به اعلام شرایط اضطراری در فلوریدا در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۸ شد- رو به رشد است. این موجودات آبزی از نظر شدت رشد زیاد و یا به‌دلیل افزایش جمعیت فیتوپلانکتون‌های تولیدکننده سم مضر هستند. اما قبل از این بررسی و تحقیق، معلوم نبود که آیا این مشکل واقعاً در مقیاس جهانی رو به رشد است. به‌طور مشابه، نقش فعالیت‌های انسانی -از جمله کشاورزی، توسعه شهری و تغییرات آب و هوایی- در افزایش این مشکل نامشخص بود.
جف‌هو کارنگی -نویسنده اصلی- گفت: “رشد جلبک‌های سمی بر تأمین آب مورد نیاز برای آشامیدن، کشاورزی، ماهی‌گیری، تفریحی و گردشگری تأثیرگذار است. مطالعات نشان می‌دهد که فقط در امریکا، رشد جلبک‌ها در آب شیرین منجر به ضرر اقتصادی ۴ میلیارد دلاری در هر سال می‌شود.”
با این وجود، مطالعات در مورد رشد جلبک‌های آب شیرین در برخی دریاچه‌ها و یا مناطق خاص متمرکز شده است و یا دوره بررسی آن‌ها نسبتاً کوتاه بوده است. تاکنون هیچ مطالعات جهانی طولانی مدت درباره رشد میکروجلبک‌های آب شیرین انجام نشده است. محققان به مدت ۳۰ سال از داده‌های ناسا و ماهواره زمین‌شناسی امریکا که در نزدیکی زمین قرار داشت و سطح زمین را بین سال‌های ۱۹۸۴ و ۲۰۱۳ با وضوح ۳۰ متر کنترل می‌کرد، استفاده کردند تا روند طولانی مدت رشد و شکوفایی جلبک‌های تابستانی را در ۷۱ دریاچه بزرگ در ۳۳ کشور جهان در شش قاره جهان کشف کنند. برای این کار، آن‌ها با استفاده از Google Earth Engine و پردازش و تجزیه و تحلیل بیش از ۷۲ میلیارد نقطه داده را ایجاد کردند.
میشلک توضیح داد: “ما دریافتیم که شدت اوج رشد و شکوفایی جلبک‌های تابستان در بیش از دو-سوم دریاچه‌ها افزایش یافته است، اما از نظر آماری تنها در شش دریاچه رشد آن‌ها کاهش یافته است. این بدان معناست که شکوفه‌های جلبکی واقعاً گسترده‌تر و شدیدتر می‌شوند و نیاز است که اکنون بیش از دهه‌های گذشته به آن‌ها توجه کنیم.”
اگرچه گرایش به رشد شدیدتر جلبک‌ها واضح بود، اما به‌نظر می‌رسد دلایل این افزایش از دریاچه‌ای به دریاچه دیگر متفاوت است. اما هیچ الگوی درستی در بین دریاچه‌ها وجود ندارد که نشان دهد رشد جلبک‌ها در اثر عواملی مانند استفاده از کود، بارندگی یا درجه حرارت بدتر شده باشد. با این حال، یکی از یافته‌های واضح این است که در میان دریاچه‌هایی که در هر دوره در طی ۳۰ سال بهبود یافته‌اند، تنها دریاچه‌هایی که کمترین میزان گرما را تجربه کرده‌اند قادر به بهبود شرایط رشد جلبک‌ها بودند. این نشان می‌دهد که در حال حاضر تغییرات اقلیمی احتمالاً مانع از احیای دریاچه‌ها در برخی مناطق می‌شود.
میکالک گفت: “این یافته اهمیت فاکتورهایی که باعث حساسیت برخی دریاچه‌ها نسبت به تغییرات آب و هوایی می‌شوند را نشان می‌دهد. ما باید راهکارهای مدیریت آب را تدوین کنیم که روش‌های تأثیر شرایط هیدرولوژیکی محلی را تحت تأثیر تغییر وضعیت آب و هوا منعکس کند.”
این تحقیق در مؤسسه کارنگی انجام شده است. مؤسسه کارنگی یک سازمان خصوصی و غیرانتفاعی در توسعه و پیشبرد علم است که مقر آن در واشنگتن D.C است و دارای شش بخش تحقیقاتی در سراسر امریکا از زمان تأسیس در سال ۱۹۰۲ است. مؤسسه کارنگی به‌عنوان پیشگام در تحقیقات اساسی علمی شناخته شده است. دانشمندان کارنگی رهبران زیست‌شناسی گیاهان، نجوم، علم مواد، بوم‌شناسی جهانی و علوم زمین و سیاره هستند.
