در یک مطالعه که مجاری روده‌ای را در موش‌های بیمار و سالم بررسی می‌کند، الگوهای غیرمنتظره‌ای در جوامع میکروبی و ویروسی موش‌های مبتلا به التهاب روده، ظاهر شد. این مطالعه می‌تواند منجر به درک بهتر علل بالقوه و نشانگرهای بیماری التهابی روده شود.
درحالی‌که بسیاری از تمرکز مطالعات میکروبیولوژیک مرتبط با سلامت بر روی باکتری‌ها است، Kleiner، میکروبیولوژیست این مطالعه، در پی اطلاعات بیش‌تری در مورد باکتریوفاژها و نقش بالقوه آن‌ها در التهاب روده است. باکتریوفاژها ویروس‌هایی هستند که باکتری را آلوده و اغلب آن را می‌کشند. باکتریوفاژها به میزان قابل توجهی بیشتر از باکتری‌ها هستند و بنابراین اثرات مهمی بر تریلیون‌ها باکتری موجود در روده انسان دارند.
گروهی از محققان با استفاده از تکنیک‌های متاژنومیک کمی جدید برای بررسی بهتر ویروس‌ها در مجاری روده، جوامع فاژ در موش‌های سالم و موش‌های دچار التهاب روده را باهم مقایسه کردند. به گفته Kleiner، آن‌ها به دنبال تفاوت جوامع ویروسی و باکتریایی در شرایط بیماری و سلامت هستند.
همان‌طور که محققان پیش‌بینی کردند، در موش‌های سالم، جوامع باکتری و فاژ در هر زمان نسبتاً پایدار و قابل مقایسه بودند. به‌طورکلی، تغییرات تعداد گونه‌های خاصی از باکتری‌ها منجر به تغییرات متناظری در تعداد شکارچیان ویروسی آن‌ها شد.
با این حال، موش‌های بیمار نتایج غیرمنتظره‌ای را نشان دادند. جوامع ویروسی در موش‌های بیمار در هر زمان، نه تنها نسبت به موش‌های سالم، بلکه بین موش‌های بیمار هم بیشتر و بیشتر متفاوت می‌شدند. تعداد باکتریوفاژهایی که در موش‌های بیمار قابل شناسایی بودند، به شدت کاهش یافت، و تعداد کم باکتریوفاژهای باقی مانده بسیار زیاد شد. تعدادی از این باکتریوفاژها که باکتری‌های ایجادکننده بیماری را عفونی می‌کنند، نیز افزایش یافتند. بااین حال، برخی از باکتریوفاژها که در طول التهاب بیشتر غالب بودند با هیچ‌کدام از باکتری‌های ایجادکننده بیماری مرتبط نبودند.
به گفته Kleiner، موش‌های بیمار واکنش فردی و ظاهراً تصادفی نشان دادند به این معنی که افزایش در فراوانی برخی از باکتریوفاژها با باکتری‌های ایجادکننده بیماری مرتبط نبود. ما پیش بینی می‌کنیم که التهاب یا دیگر دفاع‌های موش ممکن است بر این باکتریوفاژها تاًثیر بگذارد.
علاوه‌براین، محققان این الگوها را با داده‌ها و اسناد موجود در مورد جوامع میکروبی سالم و بیمار انسانی مقایسه کردند. جالب توجه و شگفت آور این است که بسیاری از الگوهای دیده شده در موش‌های سالم و بیمار به ترتیب با جوامع ویروسی سالم و بیمار انسانی هم‌پوشانی دارند.
این یافته غیرمنتظره بود، زیرا اغلب مطالعه روی موش‌ها هنگام جستجو برای وجود پیوندهایی با سلامت انسان محدود می‌شوند، اما به گفته محققان می‌توان نشان داد که الگوهای سازگاری در جامعه ویروسی هنگام التهاب در موش و انسان وجود دارد.
