یک مطالعه جامع نشان می‌دهد که در RNA سلول‌های تولیدکننده دوپامین در مغز، جهانی پویا و درحال تغییر وجود دارد که می‌تواند اطلاعات گسترده‌ای از سبب‌شناسی‌های مرتبط با ابتلاء به بیماری‌هایی چون پارکینسون، اسکیزوفرنی و دیگر بیماریهای عصبی‌شناختی را در اختیار محققان قرار دهد.
نورون‌های دوپامینرژیک در میانه مغز قرار دارند، اما آکسون‌های آن‌ها قادر به بالا رفتن از مناطق فوقانی‌تری از قشر مغز هستند، که بر روی چگونگی حرکت و احساس ما تأثیر می‌گذارد. شواهد جدید ژنتیکی نشان داده‌اند که این سلول‌های تخصصی ممکن است اثرات گسترده‌تر دیگری داشته باشند که اثرات این کارکردهای گسترد از بیماری پارکینسون تا اسکیزوفرنی متغیر است. محققان Brigham و بیمارستان زنان و دانشکده پزشکی هاروارد، به کمک تکنیکی جدید، به نام Laser-capture RNA seq که شامل برش نورون‌های دوپامین از یک بخش مغز انسان با استفاده از لیزر است، بیش از ۷۰۰۰۰ عنصر جدید و فعال در این نوع از سلول‌های مغزی را فهرست‌بندی کرده‌اند.
به اعتقاد محقق ارشد این مطالعه، ۶۴ درصد از ژنوم انسانی که اکثریت آن DNA است، در نورون‌های دوپامینرژیک مغز انسان بیان می‌شوند. این محقق همچنین افزود: “که این سلول‌ها، عناصری حیاتی و تخصصی در مغز انسان هستند که فعالیتشان در بیماری پارکینسون کاهش یافته ولی در اسکیزوفرنی با فعالیت بیش از حد آن‌ها مواجه هستیم.”
این تیم مطالعاتی برای تشخیص دقیق تشخص نورون‌های دوپامین از مغز ازاین روش جدید بهره گرفت و توالی‌یابی فوق‌العاده‌ای از سلول‌های مغزی انسان انجام دادند. این تیم توانست از ۸۶ مغز پس از مرگ، بیش از ۴۰۰۰۰ نورون دوپامینرژیک استخراج کند. و قصد داشتند برخلاف گروه‌های دیگر، که روی پروتئین تولید کننده RNA متمرکز شده بودند، محتوای کل RNA سلول‌ها را فهرست کنند، که نیازمند یک بررسی عمیق‌تر بود.
در مجموع، آن‌ها ۷۱۰۲۲ TNEs را یافتند. بسیاری از این TNEها فعال‌کننده‌هایی هستند که به عنوان “سوئیچ” برای تنظیم عملکردهای اختصاصی میلیاردها عصب در مغز تخصص یافتند. بسیاری از TNEها توسط این تیم کشف شده که هرگز در مغز توصیف نشده‌اند.
این تیم در ابتدا بررسی نورون‌های دوپامین را برای درک بهتر از پارکینسون آغاز کردند، اما دریافتند که این نورون‌ها و عناصر آن‌ها در سبب‌شناسی‌های ژنتیکی مرتبط با اسکیزوفرنی، اعتیاد و دیگر بیماریهای عصب‌شناختی نیز نقش دارند.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که بین RNAهای رونویسی نشده و فعال در نورون‌های دوپامین یک پیوند شگفت‌انگیز با خطر ژنتیکی، بیماری پارکینسون و روانپزشکی وجود دارد؛ که می‌توان انتظار داشت ممکن است انواع بیماری‌ها با سوئیچ‌های ژنی که در سلول‌های دوپامینرژیک وجود دارد، بروز یابد.
این گروه همچنین دانشنامه محتویات RNA برای نورون‌های دوپامین را در دسترس عموم قرار داده است تا دیگر محققان بتوانند هر کدام از پروتئین‌های کد‌کننده یا غیر را برای بیومارکرها و درمان‌های مربوط به بیماریهای پارکینسون و روانپزشکی بررسی کنند.
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
