از آنجایی که موش‌ها به داروهای تعدیل‌کننده ایمنی (IMiDs) پاسخ نمی‌دهند، مطالعات و درمان‌های پیش‌بالینی برای بررسی اثرات IMiDها در انواع موش‌ها امکان‌پذیر نیست. همین امر منجر به عدم توانایی ارزیابی دقیق مکانیسم این داروها در موش صحرایی شده و رسوایی‌های بزرگ پزشکی را در سراسر جهان به همراه داشته است.
یکی از داروهایی که مصرف آن خسارت‌های جبران‌ناپذیری برجای گذاشت، تالیدومیدها بود که در اواخر ۱۹۵۰ و اوایل ۱۹۶۰ منجر به نقایص مادرزادی در هزاران کودک شد در حالی‌که آزمایش‌ها بر روی مدل‌های حیوانی چیزی را نشان نداده بود. از آن زمان، مطالعات بسیاری در تلاش برای درک و غلبه بر این محدودیت در ارزیابی IMiDs بوده‌اند؛ اما هیچ‌کدام تاکنون موفق نبوده‌اند.
در مطالعه جدید، یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی متخصصانی از دانشگاه اوزاکا، نوع جدیدی از موش با یک گیرنده مغزی، تولید کردند که یک پروتئین مهم است و با IMiDs برهم‌کنش دارد و دریافتند که این موش جدید به درمان با IMiD پاسخ می‌دهد.
به گفته نویسنده این مطالعه: “ما متوجه شدیم که درمان با IMiD جدید منجر به تخریب سوبستراهای لیگاز CRBN E3 Cullin4A / B می‌شود که در تنظیمات مختلف سلولی، شامل برخی از فاکتورهای رونویسی که سلول‌های T و B را تنظیم می‌کنند، نقش دارند.” علاوه بر این، IMiD جدید می‌تواند تولید IL-2 را در محل اتصال CRBN-IMiD تنظیم کند که ممکن است به تنظیم بیشتر فعالیت سلول‌های T کمک کند.
محققان از سولفات سدیم دکستران برای القای کولیت در موش‌های جدید و موش‌های طبیعی استفاده کردند تا اثرات درمانی IMiDها را در کولیت آزمایش کنند. نتایج نشان داد که IMiDها اثرات مشابهی در هر دو نوع موش داشتند.
به گفته محققان، تجزیه و تحلیل حاصل نشان داد که lenalidomide و pomalidomide، که دو IMiDs مورد استفاده برای درمان سرطان هستند، یک اثر درمانی ضد کولیت مفید ایجاد می‌کنند. این اثرات از طریق یک مسیر جدید اعمال می‌شود که مستقل از محل اتصال Cereblon-IMiD است، همین امر نشان می‌دهد که مدل موشی جدید ممکن است به شناسایی داروهایی که قادر به آزمایش شدن در موش‌های طبیعی هستند نیز کمک کند. وی تأکید کرد: “مطالعه در موش‌های طبیعی باید با احتیاط زیاد صورت گیرد، زیرا این موش‌ها برخلاف موش‌های جدید، به اکثر اثرات سمی و درمانی IMiDها مقاوم هستند.”
علاوه بر اینکه مطالعه انواع IMiDها در موش به‌طور بالقوه امکان‌پذیر است، این مدل جدید اجازه ارزیابی اثرات درمانی داروهایی که ممکن است برای انسان سمی باشند، را می‌دهد. در صورت مؤثر واقع شدن، این داروها به‌طور بالقوه می‌توانند به فرم غیرسمی تبدیل شوند و بنابراین درمان‌های تعدیل‌کننده ایمنی جدیدی را فراهم کنند.
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
