امروزه از بین رفتن محصول پس از برداشت، یک مشکل اساسی است که در بسیاری از موارد منجر به ضررهای بسیاری شده است. در طی پژوهشی که توسط گابریل برگ و همکارانش انجام شد با استفاده از روش تیمار با آب گرم، میزان پوسیدگی محصولات را به میزان زیادی کاهش دادند. علل اصلی فساد میوه‌ها و سبزی‌ها، آلودگی ناشی از آفت یا بیماری و همچنین شرایط نادرست ذخیره‌سازی است که درنهایت منجر به پوسیدگی یا از بین رفتن محصول تازه می‌شود که در بیشتر موارد برای حفظ و نگهداری این محصولات تازه از مواد شیمیایی استفاده می‌کنند.
امروزه ذخیره درست انواع محصولات زراعی برای حفظ و نگهداری آنها در برابر بسیاری از عوامل بیماری‌زا امری مهم محسوب می‌شود. طبق آمار سازمان غذا و کشاورزی (FAO)، تقریباً نیمی از برداشت جهانی میوه و سبزی‌ها (۴۵ درصد) در مسیر مصرف نهایی از بین می‌رود. اما در طی آزمایشی که توسط گابریل برگ و همکارانش انجام شد سیب‌ها را با دو مورد از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر فساد میوه‌ها، آلوده کردند و سپس آنها را با آب داغ و یک عامل کنترل کننده زیستی تحت تیمار قرار دادند. این رویکرد باعث شد که عوامل بیماری‌زا، پس از برداشت به میزان زیادی کاهش یابد.
در طی این آزمایش و با استفاده از این روش، سیب‌ها را در مدت زمان کوتاهی در یک حمام آب گرم قرار دادند. این شوک گرما باعث شد که مکانیسم‌های دفاعی طبیعی سیب تحریک شود، اما علت دقیق این عمل هنوز به‌طور کامل مشخص نشده است. با این وجود، همیشه شیوع پاتوژن‌ها در انبارها وجود دارد. بنابراین در این آزمایش ثابت کردند که یک روش پایدار برای کاهش پوسیدگی میوه پس از برداشت، تیمار با آب گرم است که در تعداد زیادی از محصولات زراعی نتیجه خوبی داشته است.
رئیس مؤسسه -گابریل برگ- اظهار داشت که: “این رویکرد، روشی پایدار و مناسب برای کاهش میزان فساد و خرابی سیب است. بر اساس این روش، ما می‌توانیم میزان محصولات را به همراه شرکای پروژه‌های صنعتی بهینه کنیم.” این روش همچنین برای انواع دیگر محصولات زراعی مانند چغندرقند قابل استفاده است. صنعت چغندرقند هرساله به‌دلیل پوسیدگی در طی ذخیره‌سازی، ضرر زیادی را متحمل می‌شود. این گروه، همچنین با همکاری مرکز فناوری بیوتکنولوژی اتریشی (acib)، موضوع فساد میوه و سبزی‌ها را بررسی کرده و همراه یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان قند اروپا، یک عامل محافظت از محصولات زراعی که با محیط زیست نیز سازگاری دارد را تهیه کرده‌اند. Peter Kusstatscher توضیح می‌دهد: “تیمار چغندرها باعث می‌شود که سطح قند آنها به میزان قابل ملاحظه‌ای پس از ذخیره‌سازی بیشتر شود.”
علاوه بر این، فرایندی ایجاد شد که نشان می‌دهد چغندر کدام مزارع در هنگام ذخیره‌سازی و یا حتی قبل از برداشت، بیشتر در معرض پوسیدگی هستند و در نتیجه به سرعت پردازش می‌شوند. نتایج این تحقیق می‌تواند ضرر و زیان اقتصادی را در آینده به حداقل برساند. بنابراین به‌طورکلی، امروزه پوسیدگی مواد غذایی پس از برداشت یکی از مهم‌ترین مسائل برای از دست دادن محصولات در طول زنجیره تأمین است؛ که در این آزمایش به این نتیجه رسیدند که تیمار میوه‌ها و سبزیجات به‌کمک آب گرم (HWT)، یک روش پایدار برای کاهش پوسیدگی آنها پس از برداشت است.
