پژوهشگرانی به سرپرستی مرکز سرطانRogel دانشگاه میشیگان، یک زیر مجموعه جدید سرطان پروستات را شناسایی کرده اند که برای حدود ۷ درصد از بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته رخ می‌دهند.
این زیرمجموعه با فقدان ژن CDK12 مشخص می‌شود و در سرطان پروستات متاستاستیک در مقایسه با تومورهایی که در مراحل اولیه قرار دارند و هنوز منتشر نشده‌اند، بیشتر شایع است. درحقیقت، تومورهایی که CDK12 در آنها غیرفعال شده بود، به مهارکننده‌های نقاط وارسی ایمنی یا یک نوع از ایمنی درمانی که به طور کلی موفقیت محدودی در سرطان پروستات دارد، پاسخ می‌دادند.
نویسنده ارشد پژوهش،آرول چینایان، پزشک و مدیر مرکز پاتولوژی ترجمه‌ای میشیگان، بیان کرده است: «از آنجا که سرطان پروستات بسیار شایع است، ۷ درصد می‌تواند عدد چشمگیری باشد. این واقعیت که مهارکننده‌های نقاط وارسی سیستم ایمنی، احتمالا در مقابل این زیرمجموعه از سرطان پرستات موثرتراند، آن را معنی‌دارتر می‌سازد. این دیدگاه هیجان انگیزی برای بیمارانی است که تغییراتی در CDK12 دارند و می‌توانند از ایمنی درمان سود ببرند.»
پژوهشگران در مرکز سرطان Rogel یک آزمایش چند سایتی را برای ارزیابی مهارکننده‌های نقاط وارسی به عنوان درمانی برای سرطان پروستات متاستاتیک با فقدان CDK12، رهبری کرده‌اند.
در این پژوهش، که در نشریه Cell منتشر شده است، پژوهشگران به داده‌های توالی‌یابی DNA و RNA ،۳۶۰ نمونه تومور از بیماران مبتلا به سرطان پروستات مقاوم در برابر کاستراسیون متاستاتیک پرداخته‌اند. این نوعی تهاجمی و پیشرفته از بیماری است که در آن سرطان در بدن منتشر شده و دیگر به درمان‌های هورمونی مرسوم پاسخ نمی‌دهد. نمونه‌های تومور از برنامه M’s Mi-ONCOSEQ و از نمونه‌های جمع‌آوری شده در تیم رویایی بنیاد سرطان پروستات Stand Up to Cancer، بودند.
در این مطالعه، پژوهشگران فقدان CDK12 را تنها در حدود ۱ درصد از نمونه‌های سرطان پروستات کشف کردند. این مقدار در سرطان متاستاتیک، که نشان دهنده شکل تهاجمی تر این بیماری است، به ۷ درصد رسید.
چینایان معتقد است: «این نتایج نشان می‌دهد بیمارانی که بیماریشان در مراحل اولیه قرار داشته و دچار فقدان CDK12 هستند، در حقیقت همان افرادی هستند که دچار بیماری متاستاتیک خواهند شد. دانستن این موضوع در مراحل اولیه سرطان می‌تواند نوید بخش باشد.»
با دنبال کردن مکانیسم چگونگی تاثیر فقدان CDK12 روی سلول، پژوهشگران فرایندی را کشف کردند که طی آن سلول، نئوآنتی‌ژن‌هایی می‌سازد که برای سیستم ایمنی بیگانه هستد. این امر سلول‌های T مبارزه کننده را افزایش داده و می‌تواند توضیح دهد این بیماران چگونه از مهار نقاط وارسی ایمنی سود می‌برند.
این نتایج نشان می‌دهد که یک رویکرد پزشکی دقیق به سرطان پروستات می‌تواند به ایمنی درمانی مستقیم و بهتر کمک کند. همچنین می‌تواند توضیح دهد که چرا برخی از بیماران مبتلا به سرطان پروستات به ایمنی درمانی پاسخ‌های متفاوتی می‌دهند در حالی که این درمان به طور کلی در سرطان پروستات نتایج موثری به همراه نداشته است.
تیم ابتدا در مقاله ای در سال ۲۰۱۵ که چشم انداز ژنومیک سرطان های پیشرفته پروستات را ارزیابی می‌کرد، نقش احتمالی CDK12 را شناسایی کردند. آنها همچنین دریافتند که CDK12 به سرطان تخمدان نیز مرتبط است.
با این حال هنوز چیز زیادی درباره CDK12 در سطح مولکولی نمی‌دانیم. اما دانشمندان معتقدند که CDK12 چندین فرایند سلولی حیاتی را تنظیم کرده، برای رشد ضروری بوده و حذف آن احتمالا برای اکثر انواع سلول‌ها مرگبار است.
اینکه چرا تومورها می‌توانند فاقد CDK12 باشند و زنده بمانند، محققان را بر آن داشته تا فرض کنند، سلول سرطانی باید چیزی را به ارث برده باشد که به آن اجازه می‌دهد در مواجهه با فقدان CDK12 رشد کند. اما برای درک عمیق تر این امر، به پژوهش های بیشتری نیاز است.
❇️ ترجمه: محمد شجاعیه
✅ منبع: Cell
✅ عضویت در کانال زیست فن
