دانشمندان نشان داده‌اند که نوع جدیدی از درمان با استفاده از RNAهای مداخله‌کننده کوچک (siRNA) می‌تواند علائم پره‌اکلامپسی را تعدیل کند. تحقیقات نشان می‌دهد که درمان‌هایی با مداخله RNA می‌توانند یک رویکرد بالقوه برای درمان پره‌اکلامپسی در انسان‌ها بوده و اثرات سودمندی در مادر و فرزند داشته باشند.
در زنان مبتلا به پره‌اکلامپسی، حاملگی تنها برای چند هفته می‌تواند تفاوت‌های زیادی در سلامت نوزاد ایجاد کند. با کمک پیشرفت‌های سریع در siRNA، دانشمندان موفق به ایجاد یک siRNA شده‌اند که این امکان را به زنان مبتلا به پره‌اکلامپسی می‌دهد تا بارداری خود را از ۲۴ یا ۲۵ هفته به حداکثر ۳۰ هفته افزایش دهند، که این خود نتایج بهبودبخشی را برای نوزاد به همراه دارد.
پره‌اکلامپسی یک اختلال پرفشار خون، مرتبط با بارداری است و هیچ گزینه‌ی مناسب درمانی ندارد. زنان مبتلا به پره‌اکلامپسی با فشارخون بالا و پروتئین اضافی در ادرار(پروتئینوری) مواجه هستند که در حدود هفته ۲۰ حاملگی شروع می‌شود. در موارد شدید، گلبول‌های قرمز شکسته می‌شوند، شمارش پلاکت خون افت می‌کند، عملکردهای کبدی و کلیوی مختل می‌شوند، پر شدن مایع در ریه‌ها باعث تنگی نفس شده و مادر و نوزاد را به خطر می‌اندازد. پره‌اکلامپسی، عارضه شایع در ۲ تا ۸ درصد از همه حاملگی‌ها، سالانه مسئول ۱۰۰۰۰۰ تولد زودرس و بیش از ۱۰۰۰۰ مرگ نوزاد در ایالات متحده است. تنها درمان برای این بیماری، انتقال نوزاد و جفت است.
علائم پره‌اکلامپسی ناشی از نقص در جفت، مرتبط با سطوح بالا و غیرطبیعی پروتئین sFLT1 در خون است که به عنوان سوئیچ روشن/خاموش برای مهار رشد عروق خونی جدید عمل می‌کند. کاهش سطوح در گردش sFLT1، یک هدف درمانی امیدبخش برای بیماری است.
این مطالعه نشان می‌دهد که siRNAها می‌توانند برای کاهش sFLT1 گردش خون در موش‌های باردار مورد استفاده قرار گیرند. siRNAها، یک رده در حال ظهور از داروهایی هستند که اسیدهای نوکلئیک را هدف قرار می‌دهند و mRNAها را تخریب می‌کنند. با کاهش تعداد mRNAها برای یک توالی خاص DNA، دانشمندان می‌توانند تعداد پروتئین‌های بالغ تولید شده را کاهش دهند. هنگامی که siRNAها، که برخی از mRNAهای کدکننده sFLT1 را هدف قرار می‌دهند به موش‌های باردار منتقل شدند، توانستند میزان سطوح در گردش خون این پروتئین را تا ۵۰ درصد کاهش دهند.
محققان این روش را در بابون‌های باردار آزمایش کردند. آن‌ها دریافتند تزریق siRNA باعث کاهش سطوح sFLT1 گردش خون می‌شود و فشارخون بالا و پروتئینوری در مادران را کاهش می‌دهد. پیشرفت‌های علمی امروزه به ما اجازه می‌دهد که siRNAها را به گونه‌ای تولید کنیم که بتوانند به بافت‌های خارج کبدی رفته و منجر به پیشروی سریع این ترکیبات شوند.
نویسندگان این مطالعه هم‌چنین به روند کاهش وزن هنگام تولد نوزادان اشاره می‌کنند که نشان می‌دهد اثرات این روش بر سلامت نوزادان قبل از پیشرفت آزمایش‌های بالینی باید با جزئیات بیش‌تری مورد مطالعه قرار گیرد.
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
