انواع سوخت‌های زیستی که توسط جلبک‌ها تولید می‌شوند نسبت به سوخت‌های فسیلی از مزایای بیش‌تری برخوردارند؛ اما قیمت بالای تولید، تولید بسیاری از آن‌ها را محدود کرده است. دانشمندان دانشگاه میشیگان، روش فلوکولاسیون زیستی را ارائه کرده‌اند که با کمک دو گونه از جلبک‌ها و قارچ‌ها موفق شدند میزان تولید روغن را افزایش دهند.
گونه جلبکی Nannochloropsis oceanica CCMP1779 و قارچ Mortierella elongata AG77 هر دو توانایی تولید روغن را دارند. از این ترکیبات می‌توان برای تولید سوخت‌زیستی و اسیدهای چرب امگا ۳ که برای سلامتی قلب مفید هستند استفاده کرد.
جلبک Nannochloropsis oceanica CCMP1779 که اندازه بسیار کوچکی دارد می‌تواند روغن را در مقادیر مناسبی تولید کند. قارچ Mortierella elongata AG77 ازجمله قارچ‌های غیر سمی و غیر قابل خوردن است. این نوع قارچ در نقاط بسیاری از جمله حیاط منازل نیز در دسترس است.
دانشمندان هر دو گونه را در یک محیط قرار دادند. جلبک‌های با اندازه کوچک به قارچ‌ها متصل شدند و توده بزرگی که با چشم غیرمسلح قابل رؤیت است را ایجاد کردند. این روش را فلوکولاسیون زیستی می‌نامند. از این روش در تهیه دارو و تصفیه آب نیز استفاده می‌شود. با کشت این دو گونه در کنار هم نسبت به حالتی که هر دو گونه تنها کشت می‌شوند؛ میزان بازده روغن‌های تولیدی افزایش پیدا می‌کند.
قارچ Mortierella elongata AG77 می‌تواند بر روی پسماندها و باقی‌مانده‌های غذایی رشد کند. جلبک Nannochloropsis oceanica CCMP1779 نیز از آب دریا تغذیه می‌کند. هم‌چنین دست‌یابی به این نوع جلبک و قارچ بسیار آسان است و هیچ‌گونه آسیبی به محیط‌زیست نمی‌رسانند. ترکیب این دو گونه در کنار روش مناسب برای تولید روغنی است که در تهیه سوخت‌زیستی استفاده می‌شود.
یکی از متداول‌ترین روش‌های آزمایشگاهی برای تولید روغن از جلبک‌ها، ایجاد مجموعه‌ای از سلول‌های جلبکی با تراکم بالا و برقراری شرایط کمبود غذایی است. سپس سلول‌ها تحت سانتریفیوژ قرار می‌گیرند و چند مرحله شست‌و‌شو داده می‌شوند تا روغن تولیدشده قابل‌برداشت شود. این روش به دلیل هزینه‌بر بودن و زمان زیادی که برای انجام مراحل آن صرف می‌شود در مقیاس صنعتی مقرون‌به‌صرفه نیست.
در روش جدید ارائه‌شده در دانشگاه میشیگان، برای تغذیه جلبک‌ها از منبع نیتروژن آمونیوم استفاده می‌شود که موجب افزایش رشد و زیادشدن سریع تعداد سلول‌ها می‌شود. سپس به‌منظور تولید روغن، مقدار منبع نیتروژن کم می‌شود. بررسی دائم منبع نیتروژن در کشت جلبک‌ها موجب افزایش تولید و هزینه کم‌تر تولید می‌شود.
اگر تولید روغن تنها با گونه جلبکی انجام شود، هزینه‌های تولید به علت بهره‌برداری سخت روغن افزایش می‌یابد. ۵۰ درصد هزینه به برداشت روغن از جلبک‌های با اندازه میکروسکوپی مربوط می‌شود؛ اما استفاده از فلوکولاسیون زیستی که تجمع قارچ و جلبک را موجب می‌شود باعث می‌شود تا بهره‌برداری از توده ایجادشده با ابزاری ساده و به آسانی انجام بگیرد.
دانشمندان در پی این هستند تا با کمک این سیستم جدید بتوانند به حجم بالایی از تولید دست یابند. هم‌چنین می‌توان با کمک مهندسی ژنتیک و شناخت کل ژنوم این دو گونه روش‌های جدیدی را جستجو کرد.
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
