برای بهبود کارآیی سیستم‌های دارورسانی، باید خواص فیزیکی و شیمیایی داروها برای نفوذ و انتشار بهتر در لایه‌ها و غشاء پوستی بهینه شود. بر این اساس، مایعات یونی با عملکرد بیولوژیکی دوگانه که از ترکیبات دارویی فعال با خواص ترکیبی از داروهای مسکن و ضد التهابی ترکیب شده‌اند، با ترکیب یک کاتیون مشتق شده از لیدوکائین و آنیون‌های مشتق شده از داروهای ضد التهابی غیراستروبی هیدروفوبیک سنتز شدند.
داروهای فعال حاوی مایعات یونی (API-ILs) از طریق رزونانس مغناطیسی هسته‌ای، سنجش سمیت سلولی و سنجش حلالیت در آب سنجش میشوند. سپس تمام خواص با داروهای اصلی مقایسه می‌شود. مشاهده شد که با تبدیل داروهای ضد درد و ضد التهاب به API-ILهای دو منظوره، حلالیت آن‌ها در آب آن‌ها تا 470 برابر افزایش یافته است، بدون اینکه روی مشخصات سمیت سلولی آن‌ها تأثیر بگذارد.
این API-ILها در یک پانسمان زخم دو لایه متشکل از یک غشاء پلی‌وینیلیدن آب‌گریز (PVDF) به‌عنوان مخزن دارویی و یک لایه اسید هیالورونیک زیست‌سازگار (HA) برای بهبود قرار داده میشوند. نشان داده شد که پانسمان زخم دو لایه آماده شده از نظر خواص مکانیکی، جذب داروهای غشایی، ترشح دارو و کاربرد در دارورسانی دارای خواص مکانیکی مطلوب است و باعث بهبود انتشار API-IL ها می‌شود.
در تحقیق انجام شده توسط عابدنژاد و همکارانش در دانشگاه تهران به ساخت پانسمان زخم دو لایه با قابلیت کنترل ترشح API-IL پرداخته شد به طوری که از غشا PVDF به‌عنوان لایه بالایی برای تأمین ثبات و عمل به‌عنوان مخزن دارو استفاده می‌شود، در حالی که از هیدروژل HA به‌عنوان لایه زیرین برای تهیه سازگاری زیستی و ویژگی‌های بهبودی استفاده می‌شود.
برای آنالیز نتایج غشاء آماده شده (با و بدون API-IL) از طریق طیف‌سنجی FT-IR، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و سنجش خاصیت مکانیکی ارزیابی شد. سرانجام جذب و رهایش دارو، دارورسانی، چسبندگی سلول، زنده ماندن سلول‌های ماکروفاژ و فیبروبلاست و سنجش‌های ضد التهابی و بهبود زخم انجام شد. سنجش مشابه برای داروهای اصلی و نمکی به‌منظور مقایسه انجام شد.
ارزیابی فعالیت ضد التهابی از طریق مهار تولید LPS ناشی از اکسید نیتریک و پروستاگلاندین E2 توسط ماکروفاژها نشان داد که غشاهای آماده شده حاوی API-IL به همان اندازه داروهای اصلی مؤثر هستند. چسبندگی سلول فیبروبلاست در سطوح غشایی و سنجش قابلیت زنده ماندن سلول‌ها باعث افزایش زنده ماندن و چسبندگی فیبروبلاست‌ها بر روی غشاهای PVDF/HA می‌شود.
سرانجام، روش ترمیم زخم انجام‌شده با فیبروبلاست نشان داد که غشاهای دو لایه حاوی API-IL دو منظوره برای بهبود زخم‌ها مضر نیستند، در حالی که میزان دارورسانی به‌صورت کنترل شده افزایش یافته و رفتار درمانی دوگانه را نشان می‌دهد.
آن‌ها نتیجه گرفتند با تبدیل داروهای ضد درد و ضد التهاب به مایعات یونی، حلالیت آن‌ها در آب تا 470 برابر افزایش می‌یابد. غشاهای آماده دو لایه دارای خواص مکانیکی مطلوب و آزادسازی بهتر داروها هستند. غشاهای آماده‌شده شامل مایعات یونی فعالیت ضد التهابی یکسانی در مقایسه با داروهای اصلی نشان می‌دهند. چسبندگی سلول فیبروبلاست‌ها بر روی سطوح غشایی و سنجش‌های زنده ماندن سلول‌ها باعث افزایش زنده ماندن و چسبندگی فیبروبلاست‌ها بر روی غشاهای PVDF/HA می‌شود، از این رو از اهمیت بالایی به‌عنوان سیستم‌های دارورسانی مؤثر برخوردار هستند.
